ко (прил.) - истури (гл.)

Некогаш ќе ми дојде да ја земам секирата и да му ја расцепам главата. Така, дури спие, дури се порева ко истурена комина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се заматува ко истурена млечна помија и ми ги закрива очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)