Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ти не знаеш како е, кога едниот ќе остане сам да биде родител!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Добро се сеќавам како е тоа во животот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

- Гоцета го задржав кај мене, - одговори Никола. - Знаеш како е... меана... имот...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

„Како е?“, се јавува пак Коле од под сенката. „Што?“, се огласува оздола Вангел и гласот излегува нејасен, измешан со боботењето на компресорот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Под притисок на толпата која, сакала да признам или не, ми создаваше чувство на вина, ми се враќаше во мислите она Јосиево прашање од Четвртата книга Царства: „Каков е тој споменик што го гледам?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тука бев можеби и посигурен”. „Господ нека ни е на помош”, му рече во часот на разделбата. „Мислам дека ќе одам на друго место”, му дошепна Готлиб гушнувајќи го за потивко да му дошепне: „Сега не е време да се биде дома”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Ете деновиве го пуштија на слобода и Готлиб, Хинко Готлиб, неговиот цимер-колега од затворската ќелија, еврејски новинар од Загреб и тој, подготвувајќи се за заминување, му рече дека се враќа дома. „А како е кај тебе дома?“

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Кире ме прашаше: - Како е кај нас? Јас му расправав за сѐ она што го инересираше.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

„Фордот“ се прилепи до мене и, штотуку сакав да протестирам, кога од колата на македонски јазик, некој ме праша: - Како е скопјанец?

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Како е, потпрашуваше старата, а во гласот потреперуваше надевањето дека не е полошо од вчера.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

- А ти не се плашиш ли? - Па, не знам. Но сакам да видам како е горе. И да погледнам оттаму. Никој досега не погледнал...

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Туку ти не си бил никогаш в училиште и не знаеш како е тоа.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Сухов однекаде ви доаѓа од зад грб и ви зборува со таков тон како да ви прави услуга: -Овде почива правот на Михаил Матвеевич Херасков, угледен поет од епохата на дворските преврати...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

-Ах, како е занимливо! - извикнувате емотивно, но не затоа што тоа е стварно занимливо, туку затоа што морате да прикриете дека смртно сте се исплашиле. -Беше голем измамник...

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ги затвораат пациентите во простории и не ги пуштаат надвор.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Знаете ли како е во Салпетријер во Париз? Спијат на душеци на подот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тие раководци ги прават сите усилби да ги покажат мотивите и самото движење како што им се сака ним; ама работата е оти не само ние, ами и другите имаат разум и очи да видат и да разберат како е вистината.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Умира и се менува со нов, ни тој не може да му одолее на летниот валцер... ен два три...ја загнездил мама во себе и танцуваат, танцуваат...ен два три...ен два три...како е можно да не те повлече таа неумолива, таа безгрижна вртелешка...ен два три... нашето страдање е и радост и ново раѓање...ен два три...смеата нека е смела и брза – повеќе да дава помалку да чува...ен два три... зборовите сакати се, мислите немоќни се губат – кога сме плен на тонот снен...ен два три...ен два три...моите бледолики родители меѓу исончаните мускули на танцувачите меѓу црвените жици на решетките...ен два три...ен два три...

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Како е? Се држи ли? Или е остарен?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Сега не беше младич, но она ластарестото сѐ уште ја оптегнуваше неговата тенка, пегава става во излитена англиска блуза со боја на пожолтени дабови лисја, а Змејко немаше време да направи ниеден чекор кон таму, кога оној веќе стоеше до него, во средината на таа група крај колите и тие си ги тресеа рацете еден на друг со онаа наеднаш повторно родена жестокост, која сѐ повеќе растеше и стануваше пак дива и разврескана во нив, продолжувајќи сето време да се потчукнуваат по рамената, уште пожестоко, а денот дури сега навлезе во неговите очи и го заслепи, просто го исполни сиот, така што тој сега речиси сети како е тесен во себе за да го прими тој убав планински ден наоколу, додека некој од селаните крај него рече: „Змејко е печен, вечер се запишува в Задруга“, а тоа сега воопшто не беше важно, беше толку далечно од него, како да било во еден сосема подруг живот.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сеќаваше, нишанејќи, како е исполнет до врвот со една таква наостреност, исто како самиот тој да беше она зрно во неговата цевка, што требаше секој миг да полета натаму.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Еј, Змејко, - рече сега оној малечкиот. - Како е?

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Се гледаме со кравата, и подринувам и се гледаме. Знам како е да си тешка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Море кажи ми како е, што е, велам, се сеќавам на лошите соништа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Знам, дека кравата е стелна, пред три месеци се води и знам како е да носиш жив плод.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знам како е поарно да се умре: Намерно како јунак или ненамерно, како згазена бубачка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знаеш што е, како е. Пустелија наша... 237

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Но, кажете ми докторе како е мојот цимер?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Во стилот, како е кај вас, граѓанко, во поглед на дефектите на водоводот и канализацијата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Одев кај неа цел месец – свикна. Почна да дава подетални одговори.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Фантазијата е фина работа. Меѓутоа, некогаш толку многу знае да нѐ опседне, што забораваме како е да живееме во реалниот свет.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Имаш црно под очите, ајде ти в болница за да видиме што е работата, како е, да не е нешто заразно, опасно. Да испитаме, пиленце.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Немаше никаква информација за Томаица. Не го сретнуваше ни брат ѝ Тодор, а и да го сретнеше, се плашеше да праша за неа, што се случува со неа, како е, дали сепак ќе мора да се мажи за конзулот.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Илјада пати подобар од Винстон, тој знаеше каков е навистина светот, во каква деградација живее масата човечки суштества и со какви лаги и варварства Партијата ја одржува таквата ситуација.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Лена била зачудена кога видела како е средено таму: полица до полица, па тегли, па шишиња масло, па билнак ракија, па фрижидер за длабоко замрзнување полн со јунешко, па обичен фрижидер, па киселина винска, па цело вреќе сол, пипер, шеќер, дури и мелен црн пипер.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Му приоѓам, благи наклон, а он ме тапша по рамо и ми се обраќа на шуќмураст енглески (со акцент ко Раде Шербеџија): „Еве ти визи за Канада. Иди, види, па пиши како е“.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

— Се дуе како „орел в торба и продолжува да се фали како е арен човек, како ќе попушти на селаните, ако се вади сноп.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Како е снаа ми Петковица, децата? Како е коџобаџијата Трајко, попот Стево, како е протуѓерот, Злате полјакот и сете со ред в село?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Го праша како е со здравјето, како си помина на туѓина и којзнае уште колку прашања ќе му поставеше да не стаса кафето и да не го ѓибнеше на најосетливата жица.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Проклет да бидеш ти курвин син му реков и веднаш за коса го грабнав колку ли судбини уништи ти земјата наша од таквите страда Почна да писка, да плаче, да моли почуствува како е да биде жртва ветуваше сешто и куфери полни го заклав со нож, му распарав црева

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

На едно поминување крај него Вангел Русјаков сакаше да го праша како е со здравјето, ама наместо тоа од уста му излета Денеска како да ти е празно шишето, а?

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

БОЖАНА: (Го свртува разговорот од опасната тема) Како е сваќата, свату?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

ЈОРДАН: Годинава рано пролет дојде...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Се сети за Федерико и праша: - Како е Федерико?

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Ами како е сестра ти Босилка, син ти Велко?

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Го прашал домаќинот, како е мајка ти Стојна, невестата Неда?

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

По малку време беше се собрале сите куќни луѓе и дури некои од комшиите и курдисале муабети да го прашаат Силјана. – "Е, Силјане, како е татко ти Божин со здравјето?

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

„Како е долу на Земјата? Како е во Њујорк?

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

А без тоа, како е можно трансцендирање, духовна еманципација?

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Да ја криеш секоја горчлива солза, да осетиш како е да губиш сѐ, а не можеш да побегнеш, зошто ледениот здив на животот душата ти ја претвора во стерна, а пламенот од светиот оган телото ти го претвора во пепел.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Но еден ден сосема обичен, скоро совршен ќе се разбудам со нов сон, со нова мисла и ќе дозволам засекогаш да исчезне сенката на мојот најголем страв.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

А знаеш како е кога ќе се фати капина за тебе.