каде (прил.) - е (гл.)

„Каде е Мила?” – прашувавме тогаш, но што станало со неа разбравме подоцна или – никогаш не разбравме вистински.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Што е со Никола? Каде е тој? - праша Грујо! - Нешто денеска се позабави - одговори момчето. - Но каде да е... сѐ ќе дојде...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Немаше ден да нема некој в затвор.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Лут како рис, внатре влезе татко му и викна: - Каде е тој непрокопсаник, неранимајко!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Каде се моите? Каде е Кукуш? Каде е мајка Македонија?“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Каде е сега Вана, мојата детинска, мојата инцестна, а сепак невина љубов? Не знам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ни дека е здрав, ни каде е.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сеедно, нејзе ѝ остана навиката секоја ноќ пред мугрите да стои пред прозорецот и да гледа во Једи-куле, потем во градот притиснат од ноќта и замолкнат, и за разлика од порано, стуткан меѓу бескрајот на морето од едната и занданата со седум кули насадена на ридот, на спротивната страна.  Никогаш, ѝ поминува низ главата онаа иста помисла, не била среќна во овој град.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Цел живот залудно се обидував да сфатам во што битно е осмислен животот, каде е и што е тој, и дури откако докрајчи патот ја осознав таа вистина дека тој е тука, точно во овие коски, кои гризејќи се сами себеси - го изгризаа и него.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И вечерта се разделија. Сарафов со своите луѓе и стотина четници месни раководители што сакаа „да се одморат“ се збогува со тие што не сакаа „да се одморат" и предводен од Тошета и Игета од Беловодица, околу полноќ го пресече џадето Прилеп Градско меѓу селата Плетвар и Лениште и до зора ја фати Бабуна и Никодинска планина за да го продолжи својот пат преку Вардар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, сега кој за каде е? — запраша самиот Ацев во чијшто реон се сметаа. — Костурци — во костурско, — се провикна Циле Кономладски.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овој крај тие не го познаваа. Случајно на главниот пат наидоа на една жена со остар поглед и ја прашаа каде е тука најубавата река.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Зарем не беше време да сврати?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, и вам ви се има случувано тоа: на човекот што го сакате најсетне да му се обратите и по име?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И самата не знам како се случи тоа, но набрзо по овој наш разговор се заварив себеси како си го поставувам токму тоа прашање „Каде е сега мојот Ведран?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но каде е доброто? Тешко можев да го најдам одговорот на прашањето и да го испредам ова вретено.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сакав да го проверам знаењето на Баждара и наивно, со почит го прашав: - А Авганистан каде е? - Во Англија или Америка...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во собата владееше тишина, а тие четворицата си подаваа некаква цигара еден на друг и скоро и да не разговараа, но затоа тивка музика допираше од касетофонот кој што во темницата не можев ни да го видам точно каде е сместен.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И така, значи, Бугарија ни ги направи досега веќе сите арнотии, остануваше само и кај нас да развие класа „самостојни националисти” што ќе разберат најпосле каде е коренот на секое зло во нашето национално развивање, т.е.Бугарија реши и кај нас да насее русофобство, та и ние да ја изгубиме секоја вера во православна Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За него е прашање – каде е вистината, зашто сите имаат свои аргументи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Каде е границата меѓу нив?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не е важно за дипломатите каде е вистината.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Ами, каде е сега, прашува Уља. - Штом се растураат војските подома, вели Јон, сигурно и тој ќе се врати. Кој е за враќање, ќе се врати, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може да е во џигерите, во срцето, во сплинката, вели, кај што грофта свињата, кај што пее петлето, вели, којзнае каде е.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Капинка, вели, каде е сега Капинка? - Надвор е, велам, Капинка, в градина е, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Имам една рана, вели, некаде внатре, не знам каде е, ама много ме боли, ме пржи. Умот ми го свалува, вели. А јас не знам што да му одговорам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може така ми се чинеше од соништата. Оти ги сонуваш и живите и мртвите. Смешно. И утрото не знаеш кој каде е.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Гледам човекот е пренесен, вели Мисајле, не знае каде е, не знае што зборува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дај ракија, вели, каде е ракијата, да се соберам. Ја наоѓа ракијата и само пие, треска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Знам дека некаде имаше ракија за недајбоже, ама сум сметена. Не знам каде е оставено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Како ќе го криеме, братче Доксиме, велам, и кај ќе го криеме кога не знаевме каде е. Само се криело, велам, не чекало на нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама човек си, пак за него се туфкаш. Цела ноќ си ја тепам главата: каде е, што е? Чекам, а срцето не ме држи. Еве го, ене го - го нема.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Коњот мора да е од попот, си велам, ама каде е попот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Каде е човекот? Напред! До каде напред, ако не дотука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги отвори очите и ги врти налево, надесно, ги шета низ собата. Се чуди, каде е.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Знае до кај зафаќа гумното нивно, иако гумното е одградено. Знае и зад куќи до каде е нивно.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мамо, мајче, викаат, каде е лебот, викаат, и ги подаваат рачињата, прстињата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само Господ знае каде е тој! Ја користи секоја прилика да се искраде од дома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Која дома? ” се зачуди таа. „Кај нас, во родниот крај...“ „Каде е тоа?“ „Подгор. Едно место во Македонија...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не зборуваше со мене многу, ама кога ми кажа два збора дека ѝ се јавил синот, знаев од каде е куражот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Каде е Трајан ? - Сѐ еден до друг бевме... неразделни... пред мене падна... и не стана... камен се камноса... да би и јас да сум се камносал - таму - на Беласица...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Каде е Карл? Зар не е дојден уште од училиште? - праша загрижено татко му.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
3. Наквечер дојди, наквечер, наквечер - в прва темница, мини го прагот раскапан влези во трошна одаја, на миндер седни накривен со каракамен на гради: каде е, каде радоста каде е куќа весела?
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
На испраќање Планински му нарача: - Утре однеси дрва кај чичко Талета, кажи му каде е писмото и пак донеси одговор.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Целата ноќ што мислел и думал, за кај бил и сега каде е во таа пустелија кај што петел не пеал и куче не лајало.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Може и Горачинов да не знае каде е...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде е Љатиф? Не знам, вели Ариф, одамна не сум го видел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Уште една победа, велам, каде е Оливера?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Море, кажувај кај се другите, му велам, каде е Горачинов?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Уште една победа, велам. — Што? — Кажувај, каде е? — Во Сук7, во логорот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Каде е мајка му на детето?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ами, каде е човекот?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Каде е, прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не истрчувај се многу, му велам јас на Хаџиевски, а тој ми се свртува и вели: — Каде е тоа Срем, Небеска?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ами, каде е Горачинов, прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде е Ариф, викаме и им ги држиме автоматите зад тилот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Каде е Никифор, дали е жив Никифор?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде е твојата граѓанска свест!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Каде е сега, прашал.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Каде е Никифор? — Онаму, вели и ми покажува со рака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Влезете“, отклучи врата дедо Владимир, ја отвори вратата и со синот Петре влегоа први. „Каде е Влатко?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Е, де ене каде е Кочани! Сите главни и регионални патишта се проодни.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Каде е? Крај, море каков крај, веднаш до езерото. Преспанското.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Каде е капината? Ја изгоре огнот. Каде е огнот? Го изгасна водата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Каде е тоа јајце? Ене го в камара.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Каде е таа камара? Ја расипа Мара. Каде е Мара? Чува просо.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
МАРИЈА: Каде ќе се селиме? СИМОН: На Марс. МАРИЈА: Каде е тоа? СИМОН: Во Пајко маало.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
- Каде е, каде е? - строго свика капетанот, плашејќи се некој неповикан да не се качил на неговиот брод.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)