истовремен (прил.) - јас (зам.)

Зборувајќи за седумгодишното дете, истовремено јас зборувам за народот, - за нерасипаниот правичен слух на дивјакот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Би морал да биде среќен заради тоа, - рековме речиси истовремено јас и Саше, прекинувајќи го раскажувањето на мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)