заслужен (прил.) - признание (имн.)

Тоа ќе рече дека фалењето никогаш не може да истакне некого како личност, дека со фалењето никој не може да се избори за некое вистинско признание, заслужено признание.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)