задоволно (прил.) - ги (зам.)

Кога ја одврза црната шамија и светнаа златните лири, Арслан задоволно ги протрлка дланките од своите меки раце и го опомена Трајка да не ги брои: — Брак, коџабаши, брак!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, море бег, пет даду и јас. Не можа да се дела од село и селани — одговори со натажен глас Трајко.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Сега ја имам в скут,“ шепотеше искуството на Шефот кој таа ноќ задоволно ги триеше рацете, опуштен во масивната кожена фотелја.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Мегалон ги обиколуваше своите маслинарници и задоволно ги триеше рацете.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Оние двајца борци на кои им ја раскажувал непознатата историја, весели зејгоровци што и на родените мајки можеле нечујно да им дрпнат доенче од прегратка, црпеле со една лажица густ мармалад од пленета германска конзерва и задоволно ги протегале мршавите нозе по земјата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Толку долго бил врзан за минатото со спомените и сеќавањата на некогашните жители од селото на кое му служел што изгледало дека зачекорил рамно од онаа илјада осумстотини триесет и петта година кон чадливото завршување на Втората светска војна: воскреснал, ја стресол земјата од топџиските раменици и - еве го, пратеник на заборавените, сеедно што пред патот на четириесет и тројцата терачи на двоколки, а и потоа, се одигрувале и поголеми и позначајни настани за кои светот знаел од папируси и пергаменти, од паметници и книги.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но затоа, пак, кога дојде вечерата, расположението истиот час му се врати; тој задоволно ги протри рацете над разимената чинија и гласно извика како ништо да не било пред тоа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Братучед ми Марко задоволно ги протри рацете.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Господе, зар не се случуваше тоа она лето кога татко ти довлечка во дворот цела кола лубеници, а притоа задоволно ги триеше рацете дека ефтино ги начекал.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мегалон ги обиколуваше своите маслинарници и задоволно ги триеше рацете.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)