достоинствен (прил.) - го (зам.)

Додека пребаруваше да ги најде паричките (пцуејќи ги во себе и него, и партијата му, и суратот), овој достоинствено го чекаше, чешкајќи се по непоткусурените влакна на лицето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
У еден партаљаф кустум, су широка врска, мисљ`ш лигарник, а панталоонто... шо да ти кажувам... у едната пачавица двете нози ќе му ги субре.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Затоа ли така достоинствено го закопав во присуство на целото село?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Така како што е редот - бавно и со смирена почит - стишено фатија да извиваат зурлаџиите, а тапанот го крепи старечкиот чекор -бавно, бавно - ама со исправена става, со кренато чело, дури клука душата достоинствено го играат орото...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)