допрва (прил.) - треба (гл.)

Точните износи кои треба тужениот да ги плати беа утврдени по спроведеното вештачење од страна на вешто лице – економист (В. Богатиноска). * 258
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова полномошно подоцна е дополнето со зборовите дека „работниците, сопственици на акции, му ги поклонуваат, односно предаваат на владение своите акции на директорот“ – што, пак, претставува класичен пример на измама, како „кривично дело против имотот“, а која допрва треба судски да се разреши.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тужениот „К. Ќучук“, кој ја изгуби парницата, беше должен на Љ. Х. да му ги исплати 11-те неисплатени плати [од февруари до декември 2008] – што e сума од 48.466 МКД (795 ЕУР) со казнена камата сметана од месец февруари 2009; и плус да уплати придонеси во ФПИО ПЕ Велес за 34 месеци [главно за периодот од 2006-2008] – што, пак, е сума од 109.549 МКД (1.795 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Само, каде е да се врати. Досега требаше да имаме ручано а таа не е ни дојдена: допрва треба нешто да замакали за јадење!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се случува, понекогаш и ветрот да запее - колку да ја прекине дремката на продавачите на сламени шешири, продавачите на слики со мотиви од градот, но и на продавачите на спомени што допрва треба да се случат во златниот залез на Карибите.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Ако прифатиме дека портокалот во кој уживавме утрово не е оној портокал во кој уживавме претходното утро и, понатаму, дека по природа на нештата, човек не може со бакнеж да се прости од портокалите во коишто уживал туку само од споменот на нив олицетворен во портокалот што го љуби и во кој допрва треба да ужива, освен во смисла на една носталгична антиципација (или во носталгија tout court ако на човекот веќе не му е дозволено да ужива во она од што се простил), можеби сепак може да се застапува ставот дека допуштањето на еден портокал да ги претставува сите значи да се занемарат не само чарлс и чикита портокалите, така да кажеме, туку и распознатливите задоволства на подвидот јафа наспроти мандарините, флориди, калифорнии и другите.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Со оглед на историјата на естетичките форми допрва треба да се испита накнадното влијание на хеленистичките култури врз книжевноста во раниот (црковните оци) и доцниот среден век (Шпанија).
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тука се прибира целата тајна вистина што допрва треба да се направи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
4 Не бев она што се нарекува „шеесетиосмаш“. Иако во тоа време учествував во собирањата и го организирав првиот голем собир во улицата d’Ulm, бев воздржан, дури и вознемирен со одредената неусилена, сложна, контрасиндикалистичка занесеност, со одушевувањето поради најпосле „ослободените“ зборови, обновената „проѕирност“ итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој одговор допрва требаше да се најде.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Многумина веруваа дека првата прав од слетувањето на првиот хеликоптер на Тумбица ќе се крене токму на денот на Света Богородица Голема кога Брчалото ќе се врати со кандило донесено од Америка за католичката црква што допрва треба да се гради.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Потоа, Иле на луѓето им кажа дека, за жал, уште не може никого да прими во својот дом затоа што допрва треба да ја среди својата таткова куќа, но дека штом смогне сили, ќе им се придружи пред продавницата за да ги распраша како се и како преживуваат во својот тежок „андердивелопмент”.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сите овие претпоставки мене ми ги потврди раскажувањето на пријателот Пејо, кој рече: "Знаеш, најнеобично е тоа што токму кога јас мислев дека присуствувам на еден судир што на извесен начин допрва требаше да се случи пред моите очи, речиси токму тогаш ако не и пред тоа, јас црниот човек го видов како се оддалечува од местото на судирот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Бевме повикани откако Стефан Лествичник, кој во очите на логотетот, по она лажно видение допрва требаше да се искачува по скалилата на славата и почеста, му беше раскажал на управникот дека отец Кирил фрла хула бесчесна врз зборовите и се свртува кон гласовите како кон идоли.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Изгледаше смешно на почетокот од тунелот: како некој што допрва треба да го изоди она што јас го истрчав. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Зашто иднината на геј-културата навистина изгледа обвиена во магла, а многу гласови веќе го имаат најавено нејзиниот непосреден пад.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па како можеме да го објасниме својственото, нестандардно обликување на родот и на сексуалноста на машката геј-култура?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но можеби и би било возможно подлабоко да се испитаат во смисла на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Попрво, тие укажуваат на нешто друго, на нешто единствено или барем на својствено обликување на род и на сексуалност кое им е особенo на некои геј-мажи и кое допрва треба целосно да се дефинира.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем број машки геј-културни практики затоа не се мажествени и женствени или „дводуховни“, а и не покажуваат баш комбинација на мажествени и женствени одлики, ниту состојба на половина пат меѓу машко и женско.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На крајот на краиштата, таа воопшто не се ни фокусираше на геј-мажите како нас (кои медиумите допрва требаше видливо да ги отсликуваат).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секој сериозен обид да се одговорат прашањава би нѐ одвел далеку зад границите на тукашнава студија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што допрва треба да се разгледува се посебните општествени фактори што го доведуваат опстанокот на геј-културата во сомнеж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако бродвејскиот мјузикл имал обликувачко влијание врз карактерот, светогледот, вкусот и вкупната сентиментална градба на протогеј-детето што растело во 1950-тите, тоа е затоа што му овозможувал фигуративен јазик со кој ќе им дава систематски и јасен израз на „оние претсексуални стварности на геј-искуството“ што му го обликувале субјективното постоење во таа непријателска средина (26; додадов курзив за да го нагласам Милеровото инсистирање дека може да постои геј-искуство пред сексот – односно дека, бидејќи „геј-искуството“ вклучува многу димензии на субјективниот живот што ја надминуваат истополовата еротичност, возможно е да му се припише конкретно геј-искуство на дете кое допрва треба да изгради некаква јасна слика за насоката на својата сексуална желба што ќе се јави понатаму).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои женски ликови кои се икони за геј-мажите им се мошне одбивни на стрејт-жените (почнувајќи од Џоан Крафорд и Бети Дејвис во филмот на Роберт Алдрич од 1962 година Што се случи со Бејби Џејн?).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во изминативе три децении имаше огромна преобразба на материјалната основа на геј-живеењето во САД, како и во други велеградски средишта.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Целиот исполнет со претчувства за она што допрва треба да се случи - набиен со енергија од некаква замислена иднина, несигурна и тешка но слатка во својата не-веројатност, чекори забрзано дишејќи шуткајќи ги оние мали бели-кафеави камчиња на патот во кои ги проектира своите замисли за деновите што изминаа, понеделник вторник и среда.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Тој малечок воопшто не сфаќаше дека она, што се случуваше надвор, беше само еден сон, само едно потсетување и само едно парење, кое допрва требаше да се носи низ утробата на шумата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И тоа беше сѐ. Беше сета храна, што ја имаше за сите идни денови, во кои допрва требаше да ја пречека водата, а после да може и да поработи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Почна пак Скрез да шета низ селото со бик како порано, но сега со друг бик, помлад од другиот, кој се учеше и кој допрва требаше да си ја покаже својата сила.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Шетајќи низ Теразие имаше некои чудни визии за нешто што се случило и нешто што допрва треба да се случи, а што може да и се случи во овој град, толку далеку од нејзиниот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Излегов како и да не сум свесен за тоа, како пасивна сенка на тоа тело што се симнуваше на перонот, сè додека не се разбудив пред она што допрва требаше да следи, пред завршниот двоен избор кој неповратно ќе се исполни.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа не значи дека таа вредност ја немаат и делата кои се изложуваат во националните галерии и музеи туку напротив, само остава повеќе простор за влијаење на овие институции врз пазарната вредност на тие исти дела, но индиректно, преку претходно дефинирање на критериумите со лансирање на специфични вредности кои комерцијализираната сцена допрва треба да ги прифати.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Зборовите на госпоѓа Марилеа за Ема беа шокантни, но брзо се прибра, пред сè затоа што таа никогаш не сакаше убавите чувства да ги гарнира со лоши претпоставки и секогаш, особено кога беше во прашање милата госпоѓа, се држеше до првото ниво; едноставно не сакаше за причините да размислува врз основа на факти кои допрва треба да бидат осветлувани.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Науката, слободно можеме да кажеме и светската научна мисла, допрва треба да даде одговор на прашањето за феноменот на генерал Стојан Маринов.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Беспоштедно водам расправа за новите патишта и проколнетите мостови кои допрва требаше да се изградат.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Разделбата од себеси би требало да ја исполни со восхитувачка смиреност заради оние тивки, неиздржливи бранови на минатото, во кое допрва требаше да се појави. 66 Margina #17-18 [1995] | okno.mk okno.mk | Margina #17-18 [1995] 67
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Од нејзиното основање па до ден денешен, сништата на Америка не се во слободите што ги имаме, туку во оние што допрва треба да ги избориме.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Од белите неоантички палати до дрвените викторијански куќички, од мермерните споменици до непрегледните војнички гробишта, од станарите сместени помеѓу империјални столбови до оние што пред тие столбови секојдневно протестираат - насекаде до тебе допира визијата на основачите на американскиот сон, нивните остварени замисли и оние што допрва треба да се остварат.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Одеднаш, секој од овие аспекти има свој сопствен простор, а на кој начин тие сега доаѓаат во интеракција тоа допрва треба да го осознаеме. превод: Г.Н. Ом
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Интервјуто со овој автор го водеше редакцијата на американското списание „Telos“ во Лидс, Англија, во јуни 1992. година.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Не прашувајте ме зошто и како.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека во нашата единствена заедничка ноќ сфатив дека тој ги носи во себе разочарувањата што само иднината може да ни ги предочи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И уште една поединост: не го гледав само она што се случуваше во тој момент туку и она што допрва требаше да се случи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој ѝ припаѓаше на онаа група несреќници кои живеат некаде во времето пред нас, во настаните кои допрва треба да се случат, па оттаму можеби и погрешното сфаќање на неговите постапки таа вечер.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таму сакаше да ја смести владата што допрва требаше да ја формира, да созаде институции и потоа да бара меѓународно признавање.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Господарската куќа не беше во кула, оти кулата допрва требаше да се гради, туку во најубавата куќа со чардаци, во која порано престојуваа митрополитот и игумените, кога ќе дојдеа тука на прошетка, или обиколка.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Не е, зашто Саше допрва треба да учи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако не вежба, нема ни да научи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)