долго (прил.) - трае (гл.)

Како смртта вечна што е така борба долго трае.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Јани прекина и долго трае тишината. Во тревата подгорена сал штурци потпевнуваат и одвај чујно лисјето шумоли.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Колку пати го тепаа, колку долго траеја тепањата, не можеше да се сети.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Долго траеше немичкиот јазик помеѓу четворицата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Војната долго траеше. Помина низ многу денови, низ големи премрежиња.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Луѓето самите избираат што ќе запаметат а што ќе заборават - размислуваше Даскалов гласно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога бурата долго траеше, и кога целото брдо завиваше со денови и денови, ѝ се нафрлав на теглата шеќер, со црпка или со раце, тоа ми беше утеха, жолтиот, небет-шеќерот.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Тишината и немото простување трае долго, а толку долго трае и немиот разговор на Пелагија со него.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Долго траеше влегувањето во камионите. Старци и старички, жени со доенчиња во раце, болни.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сведочењето во врска со ова зло, запишал монахот, кое долго трае и непречено поминува низ тесните сокаци на времето, има за цел не само да го загатне туку и да ни го предочи приближувањето на злото што многу потсетува на темен облак кој може да биде и предвесник на бура што може неочекувано насекаде да се случи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Долго траеше ова Татково патување со Балкан - експресот, во место.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)