долго (прил.) - лежи (гл.)

Бојан лежеше со отворени очи, долго лежеше така и се чувствуваше како повратник кој долго време бил во некој далечен, туѓ предел, па сега, враќајќи се во својот сакан, познат крај го доживува како ново откритие и влегува во него со извесна претпазливост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Паднал. Долго лежел во бессознание.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)