грдо (прил.) - лице (имн.)

Нели со грдо лице е славјето па и прозрачноста што ни се лелее пред очите! Ха, ха, ха!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да го видам неговото грдо лице во лицето на мојата душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сѐ е токму така како што велам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, не се во прашање фантазии или фатаморгани!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неговото грдо лице се доближи, со малку стиснати очи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ковчестото грдо лице му го покриваше сива пајажина на првата брада.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Да чекорам по туѓи патишта, иако во срцево носев болка тешка, зошто знаев дека повторно ги изневерувам моите чувства и не верувам никому освен на сопствените лаги.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)