гласно (прил.) - ги (зам.)

Често гласно ги коментираше значајните вести, небаре влегуваше во разговор со отсутните говорници.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Ова е вистинско изненадување! - гласно ги пречека Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Може ли да им се верува на комунистите?“ - гласно ги прашува тој.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А пролетта си чука на прозорец, пилињата уште погласно ги слушам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој чувствува дека тоа клопче што досега Максимилијан Мертен го плетеше со споро и тактично темпо, со доаѓањето на двајцата главешини на СС ќе добие забрзување и дека сите ќе бидат задушени во него.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)