гласен (прил.) - говори (гл.)

Сѐ уште гласно говореше за да го чуе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чана со задоволство се зафати со петелот, а оти Петра гласно говореше и го нудеше петелот за сите, синот на Богородица ја наведна главата, а во очите на чичко му бесот се замени со некоја потопла скрама.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)