веќе (прил.) - посака (гл.)

Зошто се насмеал , дали зашто наишол на нешто сосема непознато, но за што, сепак, секој има зачувано некакво сетило, или пак, тој, слично на голем број чиновници, го помислил следново: „Ах, тие Французи! што и да кажеш, ако веќе посакаат нешто онакво, тогаш тоа е толку онакво...“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Акакиј Акакиевич веќе посака да викне „на помош“, кога другиот му стави пред самата уста тупаница со големина од една чиновничка глава, додавајќи: „Само викни!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Рада се качи во автобусот, но во мислите веќе посака да се врати назад.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)