вешто (прил.) - ги (зам.)

Потоа ги редеше на четвртести парчиња восочна хартија и вешто ги завиткуваше во неа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Вешто ги изопачуваше имињата додека прозиваше сериозно и незаинтересирано: - Нека стане...
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)