вешт (прил.) - го (зам.)

Ѕидот е покриен со голема сенка чие движење вешто го прави точно во исто време и татко ми.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас и инаку сум изразит напаѓач, што тој вешто го користи, дразнејќи ја мојата силовитост.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Пенчо ги одмери и вешто го фрли каменот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој скокна на нозе, ги спушти ракавите, ги закопча, вешто го собра сакото од наслонот на столот, ги вовлече рацете во ракавите, дванаесет и триесет - господи боже, и тоа е доволно лошо, но колку стварно е саат?
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)