весел (прил.) - го (зам.)

Додека човекот благонаклоно, скоро весело го гледаше, тој свирна – остро и кратко.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Пријателите, кои уште од раното утро беа разбрале за радосната вест, влегуваа во маената, весело го поздравуваа и му честитаа: - Да ти е жив синот, да ти е жива одмената!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Го бојадиса „бубето“ во портокалово и сега весело го вози по скопските улици.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)