божем (прил.) - на (предл.)

Божем на стрина Николица нивна ѝ се сонил еден сон дека на Градишка Вода, чекор десно од кладенецот, има закопано златници.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Вие сте едни браќа или братучеди, што бевте тргнати божем на печалба, нели?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се враќам назад, се вртам напред, погледнувам накај рефлекторот, светнал божем на снимање спот сум кинисала.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Прашањето гласи: „Имаш ли дечко”?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, сево ова е ништо наспроти едно прашање што во последно време сѐ почесто ми го поставуваат божем на мајтап, ама сепак сериозно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И бомби паднаа утредента, на многу места во градот; и болницата ја разурнаа кај Градскиот саат, иако, целиот покрив беше прекриен со голем црвен крст; и добар дел од оние што беа полегнати по креветите и очекуваа помош ги развеа ветрот со големата лопата на смртта; бомбите само касарните ги поштедија, чудо невидено; а тој, мојот маж а твојот татко, гледај го ти него, го лашти зелениот форд; селото гори баба се чешла; го светнува, го дотерува, како божем на свадба ќе го носи, и во понеделникот, на седми април, точно според барањето на известието, се качи во автомобилот и замина кон касарните.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ете, помина со рамнодушност низ мојата лутина“, си реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Всушност, едниот брат рано заминал во Америка и никогаш се вратил, другиот го отруле во Кавадарци, зашто не сакал да ја даде мајка ми за некој кафеанџија, па во неговата кафеана, божем на грешка, го отруле и умрел во болница во Скопје.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Го должам и објаснувањето дека Роза му е невенчана жена на Раде, можеби еден нов вид метреса или држанка (како што често божем на шега се нарекува таа самата).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)