црн (прид.) - наметка (имн.)

Чекори по нов свет како немилосредник во црна наметка.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
ЛИПСИНКА ја слекува црната наметка под која се открива малечко кремаво здолниште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како и да е, господинот Сенка никој (што значи и: никогаш) не успеал во потполност да го опфати со поглед; само ненадеен трепет во мракот (црно преку црно), пред да се заспие, слично на одвај чујно мавтање на лилјак - нешто необјасниво но страшно; или молневита трага од крајот на долгата црна наметка што се губи зад некој агол, и тие чудни сеништа (од уште почудни светилки?!) по старите и мемливи ѕидови, тогаш кога минува господинот Сенка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Под црната наметка се скриваше таинствена ЖЕНА... што одвај крадешкум се смешка и плаче...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
На мојата плотност, на мојата црна наметка и црните чизми чии чекори пробивно одекнуваат врз студениот под на храмот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Одеднаш, така да се рече преку ноќ, планината осамна во црна наметка, тук там по некоја бела дамка во осојните места, а снег низ градот ни за лек.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Неговите исчезнувања се објаснуваат на стотици начини, трансформирани во фолклор, успивни приказни, суеверија...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Црна наметка облекла и црна забратка забрадила.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)