твој (прид.) - коса (имн.)

Само звук од ветар низ твоите коси.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Твојата коса секогаш е расфрлена. Како на еж.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Студена зима, ноќи празни, сама од себе ја кријам болката, ти го крадам сонот, го шепотам твоето име, ти ги допирам усните, нежно со прстите поминувам низ твојата коса, долго гледам во твоите очи, а во нив моите нежни години.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како ова срце да преболи, ова небо солза ми осветлува, а ноќта болка ми сокрива, лице ми венее зошто твоето не ме љуби.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Сега твојата коса и августовското небо се исто! - рече.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ме гледаше и тој, гледаше во мојата коса во која почнаа да се појавуваат и првите бели влакна, и само повторуваше: „Ништо, ништо не е тоа; тоа е само времето во твојата коса.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)