тап (прид.) - палец (имн.)

Молчеше малку и го стискаше носот со црниот тап палец а потоа со променет глас додаде: - Каква ќерка, по ѓаволите?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ја милува студената двоцевка со тапиот палец и го слуша шушкањето на невидливите трски од мочуриштето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)