тап (прид.) - нос (имн.)

Имаше нешто во изгледот на ова животно - впечатливата влакнеста џумка над тапиот нос што се делеше во двоен рог, студентите, но наелектризирани очиња - што страшно ме потсеќаваше на ... Бронтопс!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тонеа заедно со нив во чад, крцкаво морморење и не видоа, иако, можеби, ќе им беше сеедно: Мирон липаше со забуцнати прсти в коса; неговите лути солзи имаа еден пат- се збираа на врв тапиот нос.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)