студентски (прид.) - дом (имн.)

- Спремав испити, се отепав од учење. Не бев тука, цело време илегалчев во студентскиот дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ти на твоите ќе им кажеш дека си сместена во студентскиот дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Две недели Рада илегално помина во студентскиот дом каде ваквото солидарно згрижување на илегалци беше редовна појава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Иако можеше, не сакаше повторно да се врати во студентскиот дом, каде ја врзуваа спомените на оние со кои полета кон облаците и оние со кои го допре дното.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Незадоволен од разбраното го напушти Студентскиот дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако не престојува во студентски дом, патот од Куманово до Скопје треба да му го плаќаме речиси секој ден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ќе бидеме во студентски дом, а ќе ја проучуваме педагогијата на нивното образование.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Стана од столот. Се упати кон студентскиот дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Патот од студентскиот дом до Педагошката академија и читална ѝ беше вообичаен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го спакува куферот, меѓу уредно наредените кошули и пантолони, ја смести кутијата локум, старовремска, сас слика на источњачки дворац, око чији стубови се пењев ружи, подарок за љубезната секретарка на Студентскиот дом. И замина.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кога во студентски дом или некое станче ќе нагрнат гости од секаде а е крај на месецот и од дома немаат абер да испратат пликче со пари тогаш на сцената стапува степчето.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Па сепак, интернатскиот режим во студентскиот дом, окапувањето врз скриптите во семинарската библиотека, сојузната збирштина на сургунски сурати, безвкусниот штирак на мензашки порции, престолничките погледи на беспоговорните професори, свитканите плешки на провинциските безименковци, уситнувањето на младешките идеали со осминка здрвен бурек - сето тоа не беше лошо, барем за кратко, да се одмени ако не да се замени со познатото до здодевност лето во родниот град, со утринските прошетки по излитениот грагор на изодените патеки во паркот, со пладневното цапање по боси табани врз врелата песок на дивите плажи, со врвуличавото вртење по бескрајната лента на вечерното корзо, со срамежливите испраќања на новите симпатии по непознатите сокаци, со повремените кошкања на парталавата топка во маалската полјанка - и воопшто, по сите тие неизбришливи слики, што ги носиш како драг товар од детството а не знаеш што ќе остане од нив кога ќе стапнеш во животот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)