стиснат (прид.) - уста (имн.)

Придушено кркореше. Стиснатата уста цедеше пенливи и нејасни зборови.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Чана е прибрана во истинатото брложе крај мајка си со стисната уста и со многу болка во срцето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На стиснатата уста смртта ѝ стоеше како незарастена лузна, како трага од долго целивање со неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога го свртија на лице Кејтеновиот син, ги видовме неговите ококоравени очи, силно стиснати усти, пенливи. Со крвца.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)