скршен (прид.) - глас (имн.)

Стариот поп Васил, му пријде со растреперен чекор, со коскените раце го фати за рамо и со скршен глас му рече: - Држи се брате и синко Ѓорѓи... - попот не се доискажа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но... Коњаникот стигна, запре, скокна од коњот, падна на коленици пред раширените нозе на пашата и зарика со скршен глас: - Помош!... Тозлун-бег моли...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Синот на дедо Васја со скршен глас рече: - Нашиот татко мина долг живот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тука, на големото преспанско гробје, белобрад поп, чија сенка ја издолжува заодот, стои на земјата ишарана од гасениците на тенковите и булдожерите и со растреперен и скршен глас, шепоти: “Блажени се бедните по дух, зашто нивно е царството небеско.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Бакнувајте! Венчето и иконата... Кој не сака, нека си оди! И партиските исто, бакнувајте! - наредуваше таа. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 73
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Донка, Калешата наша, тешко стануваше, мачно се исправаше, повторувајќи низ солзи и понекогаш со скршен глас: - ЈАС САМА.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- А ние мислевме дека тогаш таму, на Камна... - прошепоти со скршен глас.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Фимка испушти болна воздишка. – Ги нема... - повтори со скршен глас.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)