свој (прид.) - презиме (имн.)

Со скромност и себезатаеност, сфаќате што сакам да кажам, и по должност, но тоа нашиот разговор веќе го води во други води.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој постојано посакуваше на Едо да му го даде своето презиме Пашалески, но му стануваше незгодно зашто секогаш при тоа се присетуваше дека Дракче, за кого тој знаеше дека му е вистинскиот татко, беше мачен човек, болен од офтика и кутриот толку мачно загинал па така, за да не ја мати водата кога ѝ треба разбистрување, Едо остана да си биде Бранов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Можете ли да го повторите своето презиме? - вели секретарката. Го повторувам презимето, „спелувам“...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но, никогаш не би го менувал своето презиме Derrida, кое отсекогаш ми се бендисувало, се сложувате?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вистинското име му е Фридрих Стовасер (Friedrich Stoњasser), а името го сменил 1949-та г., кога дознал дека во словенските јазици „сто“ значи „стотина“ (германски Hundert), па така го превел своето презиме во поетскиот облик „Хундертвасер“ или „Стовода“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Јас сум некој со those little guys над буквите на своето презиме.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)