свој (прид.) - животно (имн.)

Писателите, добрите писатели, на своите животни патишта ретко застануваат, не оти акумулаторите им се оштетени, туку оти одморот и понекогаш задоволствата од него,ги заменуваат за следна етапа од патот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
За да може тоа свое животно искуство да им го пренесе на идните поколенија, за да може јасно, кратко и разбирливо да им ги упати тие пораки на генерациите што доаѓаат, народниот мудрец оставил пораки во вид на поговорки.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Имено, уште тогаш под перница му го ставаат планот на градот Загреб, таа ексклузивна цел на сте негови идни животни стремежи, место коешто тој, за да го исполни своето животно послание, мора да го освои и со кое во потполност мора да завладее.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Станува збор, значи, за следното: постмодерниот, а и еколошки, човек треба да ги менува рамковните услови на своите животни околности.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тоа е жена за која веруваше дека со своето животно искуство може да ја изведе на вистинскиот пат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)