свој (прид.) - аура (имн.)

Низ тој прекин во кругот се гледа Реалното.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Обвиткана во својата аура таа сјае над просторот, предизвикувајќи разни природни влијанија врз земјата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Традиционалната уметност“ беше главно, како што тоа Бенјамин би го рекол, „его- поддржувачка“ - ја чуваше дистанцата и така ја конституираше својата аура.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но главно ничија, освен своја мисла, ничија, освен своја аура, ничиј освен свој сон... ***
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тие нејзини ѓаволштилаци со кои го држепе во кругот на својата аура, ја правеа онаа голема вода во којашто Едо сè повеќе и повеќе тонеше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)