сам (прид.) - е (гл.)

Се разбира, најпосле ја повика тетка Ана да ѝ ги спакува куферите, зашто, како што тврди, самата е неспособна тоа да го стори, а сестра ѝ била „махер“ за пакување.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Та нели е тоа показ дека нашиот прв човек е човекот без сенка, одбраниот од Лукавиот, зашто и самиот е лукав, темен и подземен?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сака да се лути на некого, сака да се кара со некого но сам е.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Да имаше фамилија, ќе го видеше некој. Сам е!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Нема никој, сам е. Сам е, со мечката пред себе.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се испулува на двете страни. Сам е. Не, не е сам, тој стои лице в лице со неа, и таа му се смешка како да ѝ трепетат живи усните.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
7 песна Да, така беше тоа. Девојка, пак, тажна дома во собата и сама е.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)