рунски (прид.) - писмо (имн.)

Отсуството на дополнителни знаци во готското писмо се објаснува со фактот дека специфично готските фонетски вредности се сместени во рамките на грчката алфабетска низа по пат на супституција на некои специфично грчки фонетски значења, кои се одвишни од аспект на готската фонетика.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Аналоген карактер има и создадениот приближно во исто време готски систем на писмо, при што како и во случајот со коптското писмо, така и настанокот на готското писмо е сврзан со прифаќањето на христијанството.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Притоа, основниот извор на готските супститути е старото рунско писмо, а врската со руните се покажува и во специфичните имиња на готските букви, преземени од наименувањата на старите знаци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Визиготскиот епископ Вулфила (Wulfila, грч. Ulifilas, 311-383) за потребите на преводот на Светото писмо се откажува од користењето на старото монументално рунско писмо, кое меѓу другото, се сврзува со пагански претстави, и создава нов систем на писмо - готски алфабет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)