Ако се разбереше создавањето на некои од линиите на лавиринтот, на пример низ различните балкански јазици, или низ јаничарството и други линии, се претпоставуваше, ако не се најдеше конечен излез, можеби ќе се разбереше дека тој сепак постои...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
А до кога едни Македонци се кажуваат патријаршисти, други егзархисти: едни Бугари, други Срби, трети Грци и го бараат покровителството кај различни балкански држави, давајќи им со тоа право да се бркаат во македонските работи, до тогај не може да се мисли за општо востание: до тогај ќе биде само парцијално: со бугарски, српски или грчки, но никако не со чисто македонски карактер.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)