пуст (прид.) - му (зам.)

— Откаде боже златен, вие пари?, — се чудеше пуста му мајка кога ѝ се фалеше и дури ѝ потфрлуваше по некој и друг бел черек. — „Откаде му се“?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Пустата му мајка — црно проноси за жив син, а тој ете, „одникаде не се јавува".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пустиот му пат тежок, лош, преку орман, ваму времето намрштено, како есено време, месечинка ич, а дедот и помалку слеп, одвај излезе до Трибор.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)