проѕирен (прид.) - рака (имн.)

Но, млекото Воскресна! ... и Ромул и Рем ја надраснуваа Мајката, газејќи преку Неа со интелигентни чекори... 103 Беатриче Кинеска градина јас сум во неа зелени чувства кос поглед ја сакам Самовилата што ја сече водата со проѕирни раце.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Жедните волци се уште душкаа по него барајќи нешто изгубено во минатиот живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Со своите слаби, проѕирни раце еднаш, двапати си го позабриша воденото лице и, се чини, на тој начин си ја одзеде сета убавина што ја донесе однадвор, пак тоа лице стана грдо, неубаво. Туѓо. Проклет да бидам, туѓо.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
та ми вели се затвораш пред светот - нејзините очи остро ме гледаат - остри очи на долгнавестото лице што складно низ лебедевиот врат минува во стеблолико тело со тенки проѕирни раце-
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)