празен (прид.) - лист (имн.)

Откако творечкиот поттик ќе ја спушти раката врз празниот лист, за што зборуваше Маларме, и при пишувањето и потоа поетот го опседнуваат прашања, сомневања, скепси во пронајдениот збор во кого се вградил поттикот: чувствувањето, мотивот, идејата, спонтаното и мисленото, согласјето на звуците и созвучјата, говорниот ритам и мелодијата на фразата, боите, - оној недоловлив и пресуден здив што ја исполнува и открива песната.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
На празниот лист во машината за пишување, една вечер, напишав: „Мислата на бунарот ми стана принудна“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Романот започнува со конвенција, со сликата на писателската агонија пред празниот лист хартија, а замаец на новиот ракопис станува моментот кога селото останува без вода заради еден од типичните транзициски ликови, криминалец со политички врски.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во валјакот стоеше празниот лист хартија, без збор на него и, немоќен, го завртив два-три пати напред назад.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Дај ми сила и умешност да ги најдам вистинските зборови за твоите пораки и води ми ја ракава да ги пренесе до оние на кои најмногу им треба твојата утеха“, ја промрморе молитвата што секогаш ја кажуваше кога требаше да ги заврши своите писанија, повторно го макна перото и почна да го пишува крајот: „И тогаш еден меѓу вас, оној што претходно не беше кажал ниту еден збор, туку само со строго и таговно лице ме слушаше и ги слушаше браќата свои што зборуваа, стана и за првпат прозборе, та ми рече: ’Татко, со денови веќе те слушам како ни кажуваш за Радосната Вест, дека Исус воскреснал од мртвите и дека со својата смрт смртта ја победил, та така и нас нè избавил од вечниот мрак‘.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Го погледна последниот празен лист пред себе и длабоко воздивна.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ветерот што цел ден виеше се смирил и тој ја почувствува убавината на мирната зимска ноќ речиси како душевно блаженство.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Пишувал долго и пишувал многу, сфати сега, оти пред него имаше само еден празен лист, за последните зборови на писмото.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Бдеам покрај неа со празен лист и пенкало во рацете.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Само видовитите можат да ја протолкуваат и таа друга страна. Но не секогаш!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Секое нешто, па дури и овој празен лист хартија на масава, има две страни. Едната секогаш е позатскриена од другата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој добро го познава мојот ракопис, па на средината од празниот лист ги напишав следниве зборови: ’Un dessein si funeste, S’il n’est digne d'Atrée10, est digne de Thyeste.’11 Нив ќе ги најдете во ’Атреј’ од Кребијон12.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)