празен (прид.) - кревет (имн.)

Најтажни се празните кревети со двајца во нив, најпразни се очите во чиј отсјај има само празнина.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Го кренаа и го ставија на празниот кревет крај Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога го видов празниот кревет почувствував неподнослива болка во душата, пак почнав да плачам и да го гушкам креветот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
А меѓу камењата: истуркани празни кревети, исклоцани куќни посатки, подгорени ѕидни појаси и скали кои веќе не водат никаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дека ќе стражари ноќите во куќата, над празните кревети на двата сина, и посебно над нејзиниот неспокоен сон, кога таа конечно ќе заспие од умор и растечки неспокој.  „Мислат, тато“, конечно му одговара Нина седнувајќи покрај него во суката.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Нина знаеше дека, онака крупен и тежок, газејќи колку што може потивко, тој оди до одајата на браќа ѝ, и дека гледа во празните кревети сакајќи да се увери дека момчињата што изутрина ги испрати на пат, навистина не се во своите постели како секоја вечер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Целиот тој ден остана дома, затворен во спалната соба, свиткан преку очите со цврсто стегнатата свилена ешарпа, и легнат на празниот кревет со едната рака испружена на страната каде што обично лежеше Лила.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И го чекаш, чекаш, погледнуваш на празниот кревет и на полуотворената врата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Седев на мојот кревет, гледав во празниот кревет на Отла, ги префрлував од една во друга рака работите што таа ми ги имаше оставено: неколку рала гаќи, еден фустан, една сукња, две кошули, чорапи…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една жена легна на празниот кревет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа по возраста не припаѓаше меѓу нас стариците. Имаше околу педесетина години.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неколку дена потоа се породи Ева.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога по месец дена се врати од летувањето, и кога дозна дека баба му умрела, почна силно да плаче над нејзиниот празен кревет.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Го гали отец Ангелариј тажно празниот кревет и плаче; потем излегува на конак и погледнува кон Галичица; сонцето сепак свети, а по тажните падини на испуканата, сушна земја надоаѓаат многу, многу скакулци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И во следниот момент, вистинска поплава од познати букви го затрупува видикот: манастирот е поплавен од убави слова, што еве, влегуваат во празните книги и се враќаат на свои места, како што си стоеле запишани од раката на последниот македонски ректор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потем се врти кон Езерото: оттаму, како божји здив да надоаѓа, здивот на отец Лаврентиј ја мрси масната коса на отец Ангелариј.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)