помирен (прид.) - глас (имн.)

– Хорацио рипна од столицата, ја турна веслајќи по воздухот, па откако заеднички ја дигнавме, тој повторно седна и продолжи со помирен глас: - Задишана (како и јас сега) и навредена, старицата гракна: „Сакаш да знаеш?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Фелдфебелот го погледна, се прибра и со далеку помирен глас од што мислеше рече обраќајќи му се на Србина: - Госпожата ми објасни сѐ во врска со твоето име.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)