познат (прид.) - лице (имн.)

Можеше да им се љубува од својата далечина, сѐ додека сите тие четири познати лица во еден миг не се свртеа кон него и сè додека не му се загледаа во очите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
4. Веќе се враќам: годините во оро задушница им праќам; сегде познати лица нигде, нигде птица Рајот го чека крај нема спас, Матеа и ангелите патеа а ти а јас...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Стоеше покрај затворените капаци, во ноќницата со шалот префрлен преку рамениците, и гледаше преку прозорецот како истечуваат реки вознемирени луѓе, познати лица и непознати сограѓани, деца што спиеја на рамениците на родителите и стари луѓе, кои најблиските ги помагаа да фатат темпо со забрзаната колона.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Многу познати лица, предмети, зборови, минуваат низ внатрешната празнина и ги менат своите облици до бесцелност А кога ќе минат како колона кртови, тунелите зад нив се глуви и празни.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Одеднаш едно познато лице пушта сигнали.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)