отворен (прид.) - прозорец (имн.)

Сеген не сака да ја изгуби козата, па ја затвора во темна штала, со двојна брава, меѓутоа го заборава отворен прозорецот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сред ноќ, низ отворениот прозорец на собата од старата куќа каде што спиев, и по неколкуте дена, ми се чини, доаѓаше мирисот од опожарената шума во планината.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Наспроти сонцето и наспроти ридот, во утрово свежо, се нишаат врвовите на еден ред јасики и одовде, од собата, низ отворениот прозорец, го слушам ѕвонот од удирањето едно од друго на нивните ливчиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И така од „слика” во „слика” влегувате во еден ист простор кој доживува морбидна трансформација, сѐ до онаа слика во која стојат расфрлани работите на Даниел.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Преку отворениот прозорец допираат звуците на еден обичаен, радосен делник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во собата се стигнуваше со брза филмска камера што лета оддалеку и влегува низ (не баш) секогаш отворениот прозорец.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Надвор, низ отворениот прозорец, достигаа зборовите на учителот: - Бузо, значи, ти се обидуваш да ја прикриеш причината за она што станало...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во тој момент Толе нанишани во отворениот прозорец и тргна со манлихерата, за првпат откако ја купија со Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ширум отворениот прозорец со поглед на Сена е доволен поттик да се биде и тука и таму, на две места, двапати да се чека исто доаѓање и исто заминување, еднаш како намерник, другпат како скитник.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Наставничката предаваше, ја гледав внимателно, право в очи, веројатно мислеше дека сум многу заинтересиран, ама нејзините зборови летаа покрај мене и низ отворениот прозорец одминуваа надвор - во спокојното септемвриско претпладне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дежурната ученичка веќе го пријави како отсутен и наставничката по историја го запиша во дневникот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Часот ми беше здодевен и долг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Низ отворениот прозорец навлегуваше здивот на заспаното езеро и ги освежуваше нивните испотени чела... ноќниот ветер ја шепотеше својата вековна приказна за убавините на ѕвездените вечери...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Низ отворените прозорци долетуваа зборовите од востаничката песна: „Ај, излези, Ѓурѓо, на сретсело, да ги видиш, Ѓурѓо, мори, комитите!...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Воопшто не му пречеше здивот на згурата што ја газеше покрај шините, како што не му пречеа ни раските од димот на локомотивата што му ги насолзуваа очите додека се наведнуваше низ отворениот прозорец на возот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Псалтир Палигоров беше обична вејка, пред бесот на директорот Донски, која лесно можеше да одлета низ ширум отворениот прозорец и да го снема засекогаш од Архивот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Погледна низ ширум отворените прозорци од чардакот, како според некој утрински ритуал,првин кон реката, а потоа и кон Тврдината која, секое утро, по долгата непроспана ноќ, ја освојуваше со своите мисли.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Крај нашата куќа, на нејзиниот преден дел, на неколку чекори од реката, крај самата порта, беа извишени и две вити липи чии миризливи сенки, кон крајот на пролетта и во почетокот од летото, влегуваа низ ширум отворените прозорци, минуваа низ чардакот, стигнуваа до Татко и до неговите книги.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
На тоа го потсетуваше само шумолењето на реката која го внесуваше својот здив, низ ширум отворените прозорци на чардакот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Со денови, со ноќи, откако извишија ѕидовите, Откако во правта околу нив, под нив Се препознаваше белиот малтер Измешан од сонце, од воздух, од дожд, Мајсторот дигаше, ги потпираше, ги врзуваше Греда по греда, штица по штица, Коваше брут до брут, клин до клин, Сѐ дури не се покажа костурот на покривот Сѐ дури не дојдоа сите да ја даруваат куќата, Сѐ дури не извиши таа повисоко од сите други куќи Од каде можеше убаво да се види месечината Како влегува низ отворениот прозорец И лази под постелата на заспаното детенце во старата куќарка.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Во топлите летни вечери, кога низ отворениот прозорец навлегуваа стотина миризби на тивката летна ноќ, тој лежеше на своето креветче и гледаше во ѕвездите.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тие ми прилегаат на дервишите кои ги гледав како дете од отворениот прозорец на една визба во Скопје во првите години по војната.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Потоа излезе за момент во тремот и донесе празна саксија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Прво облечи се а потоа поставувај услови“ ѝ велам, ама мртов ладен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И замисли си, батка, сите овие зборови таа ги изнареди као свеќи на прозорецот, а пред свеќите и пред отворениот прозорец таа лично се рашетува како од мајка родена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беше извадил некакви крпи од долапот, ги истресе кај вратата а потоа ги однесе до главата на Таша, во нишата во која се наоѓаше отворениот прозорец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пријатна свежина влегува низ отворените прозорци и во автомобилот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тој ден Сократ излета низ отворениот прозорец и веќе не се врати.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Чад излегуваше од безбројните оџаци на леарниците, пламени јазици искокнуваа од нивните отворени прозорци.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Појдовме кон градот задоволувајќи се со мали пакости: на кепецот костенџија му ја изгаснавме карбитената ламба, во отворениот прозорец на писарот и бабицата фрливме мртво глувче, на еден поп му рековме баксуз.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Од отворениот прозорец на првиот кат ме стрелаше со вкочанет и потсмешлив поглед намразениот професор по јазик и историја.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Низ ширум отворените прозорци на одјата доаѓаа кај нас гласовите на штрајкачите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не знаејќи колку е часот решив да почекам крај отворениот прозорец, да чујам колку ќе отчука градскиот часовник. Минутите бавно минуваа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Низ отворениот прозорец ајдучки се пробиваше струја на млак ветрец.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во отворениот прозорец на општинскиот писар се мачеше крцкаво липање на виолина. Се поткренав на прсти и ѕирнав.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас исто така ги испружив двете раце преку отворениот прозорец и мафтав долго, долго...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Паметам, се искрадувавме под бодликавата жица и крадешкум влегувавме во нив низ отворените прозорци без стакла. Внатре пустелија.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Застанав пред коњот. - Мир дита – велам низ отворениот прозорец.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На отворениот прозорец стоеше татко ми. Излегов веднаш.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Влетуваат низ отворениот прозорец на библиотеката, се нафрлуваат врз книгите по полиците и ги подјадуваат; грицкаат со малите, остри невидливи запчиња и сосем ги покриваат книгите со телцата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Долу, на четвртиот кат, знаеше, крештаво закркоре радиото со прегорен електролид, живнаа и други шумови од дворот и низ отворените прозорци на куќата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Меѓу нив се провлече неколкупати гласот на жената, го викаше, го позна гласот меѓу искинатите шумови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На 2 февруари 1962 година, во кафеаната “Балкан” библиотекарот на Филозофскиот факултет Филип Филиповски му раскажуваше на еден свој пријател каков сон сонил: седи тој во библиотеката, лето е, доцна попладне, си пивнува ракија и го чита Прличев; во еден момент, низ отворениот прозорец забележува рој скакулци: ситни се, разнобојни - зелени, кафени, црни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Остана така на покривот, само се одвои од железата на рекламата за аспирин и се потргна два чекори од работ на улицата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Библиотекарот Филип Филиповски скока, мавта со раце во воздух, ги брани ретките книги од наездата, но попусто: сите книги се уништени, дури и уникатите, без страници во црните стари корици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пријателот на Филип Филиповски се насмевнува. „Ништо, ништо не значи тоа.“ Вели.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше летна ноќ, и околу нас трепереше топла немост.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Станав, се приближив до Клара. Стоевме покрај отворениот прозорец – гледавме во мракот кон паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие тројцата беа застанати покрај отворениот прозорец на нивното купѐ, ние четирите стоевме на перонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми го држеше своето кученце во рацете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Наспроти скржавиот Куман, чии јавачки гени се задржаа само во грабежлукот, приземен во ковчегот преполн златници, со три катници заклучен, со три синџири закотвен под железната постела, Ѓорѓи постојано имаше отворени прозорци, преполна трпеза и насмеана рака.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тогаш, блескотот во очите на ќерките и нивната ѕвонлива смеа го враќа внукот во топлите вечери кога низ целата куќа и дворот провејуваше мирисот на печени телешки џигерчиња, а пред ширум отворените прозорци се белееа, чиниш лебдеат во сивилото на зајдисонцето, испраните чаршафи, алишта и пелени.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Златко исписка, го испушти опашот, а мачката скокна низ отворениот прозорец.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Низ отворениот прозорец влегуваа првите сончеви зраци и паѓаа врз златните кадрици на убавата Лила што седеше сосема неподвижна и со стаклени очи рамнодушно гледаше во Благица којашто уште сонлива се протегаше...
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Од темнината на отворениот прозорец извираат ситни мушички и пеперутки.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Или би го преграбал здебеленото тело и би го отпратил преку отворениот прозорец на купето во мочуриштето низ коешто трескоти возот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Упатен кон смртта, јас немав очи да ја видам светлоста во твоите овлажнети зеници, отворени прозорци кон мене, само кон мене!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Можеби дим, два на отворениот прозорец, додека ѝ диктира на сестрата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зад отворениот прозорец низ кој тешко можеше да се спровре глава на дете, небото лежеше како дамка извалкан снег.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак лежев како во напукнат воденички мучник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еднаш тоа се согласи и јас го поведов по темната улица до отворениот прозорец на оној што го демнев.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сликите, стиснати во рамката на отворениот прозорец, беа необично живи и подвижни, затоа во собата се беше во некоја темна, студена неподвижност, сѐ, дури и оној мирис што го имаа старите куќи во занемениот град.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ширум отворените прозорци пијат распеани шумови.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Застана крај отворениот прозорец и се загледа со влажен и набожен поглед во ноќта: куќните покриви беа подвиткани `рбети на џиновски мачки, скаменети во своето вечно демнење.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Мракот ги стеснуваше улиците. Од отворените прозорци на еднокатниците јасно се слушаше дишењето на луѓето.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Обично кога влегуваше во својата библиотека, застанат првин крај отворениот прозорец на чардакот, ја вдишуваше свежината на воздухот која идеше од модрите води на блиската река и густите врбјаци на самиот брег, потем стапуваше во својата библиотека, за со погледот кој шеташе од рафт до рафт мило да ги погали книгите, како свои верни чеда, кои постоеја за да ги штитат неговите вистински чеда.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски повторно се упати кон отворениот прозорец, но доброволците, беа уште подалеку.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во една тивка квечерина, кога сонцето заоѓаше зад Тврдината и набргу во реката патуваше светлината на првите ѕвезди, Климент Камилски, по првата испиена чашка ракија, на чардакот на нашата куќа крај реката, загледан во далечината преку отворениот прозорец му прошепоти на спроти него седнатиот Татко: Во троа живот што ми преостанува на Балканот, најголемиот дел од моите заработени пари ги потрошив за моите книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еднаш тоа се согласи и јас го поведов по темната улица до отворениот прозорец на оној стан што го демнев. беше брзо и подвижно како мачка, но не влезе веднаш и јас му го дадов ножот да ја расцепи мрежата за комарци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Писмото не носеше никаков датум ниту се споменуваше местото во кое е напишано. еве ја неговата соджина: Жорес, почитуван пријателе, Не знам каква причина имав да се сетам на тебе во наквечеринава кога низ отворениот прозорецот достаса до мене мирис на диви треви.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во собата над дуќанот на г. Черингтон, кога имаа време да се најдат таму, Џулија и Винстон лежеа еден покрај друг врз креветот без чаршафи, под отворениот прозорец и голи поради горештината.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
По извесно време, студенилото му премина во оган: гореше, се потеше, фрлаше сѐ од на себе, но ништо не помагаше; чувствуваше како повторно да се наоѓа во Сахара, во нејзината жештина што еднаш ја доживеа; во бунилото повторно му излезе Сахара пред очи и жената со која што тргна и која постојано му го отвораше прозорецот од џипот и му велеше: издржи, издржи уште малку, а низ отворените прозорци место свежина влегуваше уште поголема жештина.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И во стравот што се нашла во затворен простор, место да излета низ отворениот прозорец крај Мил, таа удри на другиот, затворениот, и од ударот се ошемети и падна на первазот од рамката; ѝ пријде Мил и виде каде што претка со нозете превртени на грб.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Некаква бубачка влета низ отворениот прозорец, застана на ковчегот од Илко и почна да лази по покривот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
6.2 На небесниот блесок од потковиците Се покажува иконата на моето детство Со отворен прозорец кон градината Осенчена од големото дрво - Човек.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Мајка го подзатвори главниот прозорец од чардакот, поради провевот кој беше предизвикан од друг отворен прозорец. Провевот престана.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка зачудено гледаше во Куранот, па во Татко, а, на крајот, погледна кон небото, од отворениот прозорец на чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Најчесто, кога Татко ја напушташе библиотеката, таа влегуваше речиси нечујно за да го присобере правот, да ги проветри книгите со свежината што продираше од реката, преку отворените прозорци на чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Вујна Клементина, додека ја слушала внимателно милосрдната сестра Амелија, гледала кон морето, низ широко отворениот прозорец.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дедо Кољо го беше слушал Татко, кога доцна во ноќта, од отворениот прозорец на неговата библиотека ќе проструеше песната во која, како да се мешаа три гласа во постојано следење.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Говорејќи така тихо, Игор Лозински погледна низ отворениот прозорец. Насекаде царуваше тишина.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Езерото е како никогаш мирно. Се вести бурата што ја предвидува Кољо! - рече Татко, затворајќи ги ширум отворените прозорци од Мајка за да се проветреат книгите, како што велеше.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Побратимот Гури Порадеци нè дочека сите на чардакот со ширум отворените прозорци.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Забележав дека има оставено отворен прозорец на четвртиот кат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ветерот дуваше низ отворениот прозорец. Воздухот беше студникав.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
17 Икар, Монголфје, Рајт Лежеше на креветот, додека ветерот што се промолкнуваше низ отворениот прозорец му се слеваше низ полуотворените усни, шепотливо вовлекувајќи се во неговиот сон.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Силно си ги стиснаа рацете, а чистиот ветер подувна низ отворениот прозорец.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во еден момент ја забележав дури и неговата сенка како се протега низ отворениот прозорец за да го премести од мојот поглед преостанатиот дел од тврдината.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си спомнувам дека се запрашав: Зарем толку лесно му ја поколебав самодовербата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Впрочем и не сум сигурен дали сето ова го размислував или го говорев?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Малку подоцна го видов Пачев како поминува покрај отворениот прозорец.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Инаку како да се објасни и самата помисла да се излезе низ отворен прозорец и тоа од трети кат?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се врати Грофот си седна на бирото и се задлабочи во хартиите пред себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Тогаш, - предложи мајка ѝ, ќе го оставиме отворен прозорецот и ќе чекаме извесно време во кујната.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
По неколку дена Благица седеше крај отворениот прозорец и учеше.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Некои од птиците влетуваа низ отворените прозорци на подолните катови, влетуваа во собите, застануваа на лустерите, на шкафовите, на креветите, и луѓето што живееја внатре се лутеа, а се лутеа и чистачите што секојдневно го чистеа дворот од тие книжни птици.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Излегувам надвор и пред да ја дувнам, нешто ми светнува во главата: гледам на училницата отворен прозорец.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Опојните, кристални звуци што, преку ширум отворените прозорци на колипката, се протегаа кон ниско наведнатите гранки на костените, преплетувајќи се со отсјајот на носталгичното септемвриско сонце.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Луѓето ги прават истите работи само зад отворени прозорци и во широко распосланите дворови.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Низ отворените прозорци откај планината вееше свеж и мирислив здив.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Незабележан од никого, добро засолнет крај отворениот прозорец продолжив да ја следам глетката, не можејќи да се помрднам од место.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се случи, при една прошетка во источниот дел близу до џамијата Јахја-паша, позната според своето највисоко минаре на Балканот, да ме привлече необичната врева која идеше од една vizba со отворени прозорци.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И чекаше така со отворен прозорец.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Поради инаетот што сè уште си го чуваше во себе, се насели во фотелјата крај секогаш отворениот прозорец, со надеж дека еден ден ќе дише нормално.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И еве сега, без карти, застојани до отворениот прозорец, јурат со железницата низ темната ноќ, а прохладниот ветер си игра со нивните немирни коси.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Сум видел како од автомобили што врват по улиците излетуваат низ отворените прозорци: хартии, празни кутии од цигари, кори од банани, од лубеници...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Сум видел како од убав автомобил, низ отворен прозорец се подава женска рака богато украсена со гривни и прстења и како од неа на коловозот паѓа кора од банана!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Легнувам и, додека ја чекам, гледам надвор во ноќта, во небото што ја има формата на квадрат голем токму колку мојот отворен прозорец, врз чија темна површина светкаат бледи и ситни ѕвездички.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Пријатна свежина влегува низ отворените прозорци и во автомобилот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А низ отворениот прозорец јас можев да ѝ го чујам гласот: - Деца, ова е моја праска.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)