осамен (прид.) - народ (имн.)

Кога веќе ме фати распрашувачки занес Да допрашам дали само непријателите секогаш смрдат И дали народ кој нема непријатели е осамен народ Па попусто му доаѓа што се конти пред огледало и мириса на ливанто?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Само овие траги на осамен народ на кој сè може да му се одземе освен – сеќавањето.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)