оптегнат (прид.) - и (сврз.)

Чадливата светлина откриваше јама полна со суштества чудни, развлечени, искривени и измешани во едно неодредено тело, со многу глави - еднооки, оптегнати и разиграни во транс.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ушите му се оптегнати и на долниот крај зафатени, без јаготка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)