нов (прид.) - година (имн.)

Во исто време, од раководството на НУЦК, на Митревски и на останатите работници им беше кажано дека тие не може да бидат вратени на старото работно место, бидејќи угостителската дејност на Центарот е згасната, па согласно тоа тие немаат никаква обврска да ги вратат на работа. 63
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пред Нова година, Митревски го потпишува решението за технолошки вишок, а веќе следниот месец, во јануари 2007, му е исплатена и испратнина – во висина од околу 57.000 МКД (935 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Можете ли да замислите, тој ми откажа, како да се работи за некоја секојдневна, вообичаена, банална, здодевна или депласирана работа, а не за романтичен дочек на Новата година со саканата жена.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Романиотите говореле на грчки јазик Sephardim Евреи по потекло од Шпанија и Португалија со говорен јудео-шпански јазик (judeo-espagnol) или ладино.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
2 Rosh Hashanah – еврејската Нова година која се слави првите два дена на месецот Тишри
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Mazel tov! извик на честитање со значење: „Сѐ најдобро! Честито! Најдобри желби на овој среќен ден!“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Shamash прислужник во синагога Shekina присуството на Бога меѓу неговите луѓе на хебрејски јазик הניכש Shofar бравски рог во кој се дувало во синагогите на празникот Рош Хашана, еврејската Нова година како и на Јом Кипур, Денот на искупувањето Shtetel мало еврејско место во централна Европа пред холокаустот, на јидиш
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„На првиот ден од месецот Тишри1, се паѓа Рош Хашана2, нашата Нова година.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Традиционална честитка со значење: „Радосен Пурим!“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Rosh Hashana Нова година според еврејскиот календар Романиоти Евреите од времето на Византија или на „вториот Рим”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Легендата е земена како основа за празникот забележан во Книгата за Естера (Мегиллат Естхер).
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
ВО ОВИЕ денови пред Нова Година, како и многу други градови во светот така и во Софија се раздвижува до таа мера, што се има впечаток дека секој некаде трча, нешто подготвува, а во исто време и се радува и се нервира.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Својата слечена жолтокожност ја оставив висната на чивилукот во собата 43, во скопската Воена болница. (Жолтилото го задржав само во песните и во белките.) Утревечер заедно со мојот втор живот скромно ќе си ја прославам Старата Нова Година.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Секоја Нова година е исто: ни отпосле не ни е јасно дали го слушаме или го гледаме традиционалниот Новогодишен концерт на традиционалната Виенска филхармонија.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ним најтешко им паѓа што ждригањето е забрането и во паузите меѓу два валцера на некој од Штраусовите и што ептен се препознаваат преправањата и вештачкиот занес од музиката и особено од ѕвонот на прапорците што може да се слушне и при јавањето камили, на пример. (Вистина: дали некој од Штраусовите јавал камила?)
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
НОВОГОДИШЕН КОНЦЕРТ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Секоја Нова година е исто: ни отпосле не ни е јасно дали го слушаме или го гледаме традиционалниот Новогодишен концерт на традиционалната Виенска филхармонија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Секоја Нова година е исто: на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Секоја Нова година е исто: уште неизлезени од големиот сон, со глави стежнати од желби и вино, со усти суви и жедни за расол и вода, водичка, онакви – баш никакви: неизбричени и ненашминкани, - на телевизија го гледаме традиционалниот концерт на традиционалната Виенска филхармонија и традиционалното ракоплескање во ритмот на Радетскиот марш на богатите Арапи, Јапонци и богаташи од други џенемии кои, инаку, се навикнати ним да им аплаудираат севезден.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Никола исто се напрега, се мачи да се сети кој е овој што му честита Нова година - со визиткарта.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нова година!... Што имаше да се мисли?... Кога си тргнал да се веселиш - весели се!...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Без збор. Станаа. Си отидоа... Која Нова година беше?... Една... Сеедно која...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нова година!... Тој шири раце - сите да ги прегрне... Таа сè уште така замислена... Прибрано седи...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нова година!... Понесен од желба да се весели, тој пак ѝ наздравува. Неа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нова година!... Салата шуми, кипи полна, преполна со слободно, незадржувано, весело настроение... Пука на сите маси: шишињата ги облива пена.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Честита Нова година! Радосни извици. Незадржив бран.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нова година!... Таа не го гледа тоа. Не го чувствува тоа. Останува упорно отсутна. Непреклона. Туѓа. Студена...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Канделабрите се угаснаа. Полноќ. Миг кога нараснуваат желби, копнежи, мечти. Пак се запалија. Нова година!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нова година!... Тој пак ја крева чашата...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За Нова година, мила!... - ѝ наздравува тој мило, радосно...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пречек на Нова година!... Таа и тој стигнаа негде пред почетокот на програмата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Љубо, ѝ викна Никола на жената, прати ја Садие во училиштето да праша за адресата на протиница. Ќе ѝ честитаме Нова година!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Остави, мила. Ако. Нова година!... Пак се обидува тој. Ништо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Пријателе, нека ти е среќна и тебе Новата година! - со трепетлив глас рече Џив.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Вечерва е Нова година. Ќе те водам да видиш нешто.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
На последната ноќ меѓу старата 1946 и новата 1947 нова година, кога чичковото семејство, со сопругата, двата сина и другите најблиски биле седнати на свечено искитена трпеза, некој силно почукал на надворешната врата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нјеколку дена пред Нова година ѝ реков на Билјана: - Утре ќе одам да купам елка.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Песната завршува, и како да дошла Нова година.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Оваа прва Нова година по земјотресот знаев дека скоро никаде нема да се пречекува во градот така како други години.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Индиго луѓе влегуваат и излегуваат од зградите читаат исти весници гледаат иста програма спијат во исто време јадат иста храна со индиго деца во индиго станови со индиго Нови Години и родендени и животи и смрт...“ (Чарлс Буковски)
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се сврте кон прскалките, ја сврте и цевката на пушката кон нив и почна да пука.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Некаде накај селото, оттаму во темнината светкаа и се гаснеа рафалите. Како прскалки за Нова година.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Страв дека во тоа долгогодишно играње баскет и карти, одење на излети за Втори мај и славење нови години некако не успеал да биде близок со своите и добро да ги разбере.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Рацете веќе испотени. Три, два, еден, како Нова година да чекаме.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Беше како куќичките што се цртаат на честитките за Новата година, речиси иста како онаа на честитката, што му ја испрати неодамна неговиот син Јовко од градот, во кој се школуваше во гимназијата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Ама“, дека сè ќе се среди и сè ќе биде како никогаш до сега, дека сè ќе тргне како што до сега не било, дека новата година ќе ја пречека како што не се надевала, дека роденденот ќе ѝ биде поинаков од сите други до сега.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако со бурекот си го поделил и срцето на пола, па таа една дропка од органот си му ја подарила засекогаш, а вечноста тогаш траела неколку месеци плус еден дочек на Нова година, што значи до утро, тоа не е за заборавање.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Значи, кога ќе направам попис на убавите спомени останува пакетчето, евентуално сингл плочата на Леб и сол (Среќна нова година, барем една минута, сите да запееме на планетава на на на) која ни ја дадоа со НашСвет на два-три дена пред 1990 година.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Да, одиме на Нови Години во ресторани, фрламе пари за прослави по кафичи и таму јадиме мезе кое го спремила женската на келнерот, се пијаниме ко гојда, а на полноќ палиме петарди како недоветни.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Ha ден Свети Илија се даде примирје. Да не се задеваме. Такви примирја се правеа и за Нова Година. Ни тие да пукаат, ни ние да пукаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во една таква прилика, кон крајот на декември почнаа да ја разглобуваат темата за дочек на Нова година. Заеднички се договараа, каде и со кого.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И девојчето чувствува дека нема да ја дочека новата година.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јас не сум дел од оваа, сега ќе станам дел од една нова година. ќе станам сведок на нови настани, нови сознанија и многу убави нешта.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ја крена чашата и наздрави при што сите станаа и со насмејано и весело лице ѝ отпоздравија: „Многу среќа и радост во Новата година!“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И оваа година, како што тоа го правеа секоја нова година, газдата Вајс и жена му Хера приредија заеднички пречек со персоналот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Таа секоја Нова година, на ден – два пред најлудата ноќ организираше забава за станарите на зградата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Знаеш цимерката за Нова година си замина дома, а и онака сме во посебни соби... ако сакаш ќе ти ги ставам и лисиците... те заебавам бе, хе хе хе фино детенце со факултет,).
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Во првата половина на зимата, негде пред самата нова година, се паѓаат и пофалбите од Покраинскиот комитет на Војводина, учество на младинска конференција во Сомбор ( со авантурата што си ја приредивме јас и Михали Банчотов, среде ноќ, по сув студ со месечина, пешки да се враќаме од Сомбор до Гаково), и нормално, неколкумина од соучениците да ги предизвикам против себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Својата прва емигрантска Нова година ја дочекав во униформа на валеј на луксузниот Дабл-Ју Хотел.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
На една страница татко му на Еда, Пандо Бранов, ги имаше запишано некои од позначајните празници во годината како Нова година, Водици, Јованден, Трифун-пијаница, Преображение, Четириесет маченици, Ѓурѓовден, Вртолум, Кузман и Дамја, Илинден, св. Петка, Голема и Мала Богородица, Митровден, Арангел, кога се паѓаат моровините, од кога до кога траат божиќните, велигденските, петровденските и богородичните пости...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Што мислите? Дали декември ширум Западот е толку свечен поради раѓањето на синот на Бога или вашите надежи за Нова Година?
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Започна црната нова година.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Рано изутрината, првиот ден од првата седмица на вториот месец од новата година, царот Јуан си потпивнуваше чај, ладејќи се со лепеза заради топлото ветре, кога трчајќи по виолетово-сината покриена градина му пријде слугата и возбудено извика: „Ох, царе, царе, чудо невидено!“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
По нова година дури до крајот на јануари во болницата постојано пристигаа ранети.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Еднаш во годината доаѓа Новата година. Тоа го знаат сите деца, а тоа го знае веќе и Зоки Поки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
За пречек на Новата година Венче остана сама дома, бидејќи татко ѝ и мајка ѝ отидоа во хотел.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
И родителите од Милчо отидоа со друштво да ја пречекуваат Новата година. И тој остана сам.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
„(Ушите се само дел од телото на слушателот: му посакувам на целото тело и на сите вас, било да ја сакате музиката или не, Среќна Нова година! Оваа година и сите години!)“.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И тогаш некој кажа дека е Нова година.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
1. На наша стара Нова година, што ја велиме ние, татко беше играл карти и сето време губел.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
1. Во Софија стигнав околу сама Нова година.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Среќна Нова година.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Од вечерва; од овој миг, јас сум Нова Година. - Нова Година, жими тебе....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Ќе се викам Нова Година. - Ти? - Ти така рече... Не, не.... - Јас... така реков?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Некој хор довикуваше: - Доаѓа Нова Година. Колку е убава!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Среќна Нова Година. Луѓето ја завикаа Стара Година.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
На панделката пишуваше „ОД МОЈАТА ПРИЈАТЕЛКА НОВА ГОДИНА СО КОЈА СУМ НЕРАЗДЕЛЕН!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Најпочестено е местото што ѝ припаѓа на Нова Година, неговата симпатија, поради која патува со прекршена стрела на својата рана.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Прекрасниот цвет на лицето на Нова Година од ден на ден стануваше сѐ поневесел, свенат.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Од вечерва, знаеш ли ти, почнува мојот вистински живот, мојата нова година, верувај ми!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Добро ни дојдовте! Прво доаѓање! Во нов стан! И за Нова година!“ ги гушна мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Уште еднаш најубави желби за оваа Нова година. Елен Лејбовиц Р.С.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
В не веруваше во Дедо Мраз ниту кога беше дете, иако секоја Нова година наоѓаше подароци под елката.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Му ја честитаа Новата година и го потсетија да си го поправи оштетениот оџак. Само што не се срушил.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
МИЛКА: Па ништо. Си се веселат луѓето. Heли вечерва је Нова година ... A што си сторивте виe?.. Сигурно сте се исплашиле ?..
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Честита ви Нова година на сите ... Арна компанија сте се собрале...
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Зашто утредента во мугрите, по една цикна што не се памети, се собравме ние маалските деца во една тајфа и тргнувавме од куќа на куќа да извикуваме „Сурова, Сурова Нова година!“ Од куќите пред кои извикувавме излегуваа домаќините со чинии ореви, со дивјачки, со парчиња сушено месо и луканки, ни даваа по малку во секоја куќа и на крајот речиси секој од нас, се врати дома со полно торбе.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Напомош да ни е Новата година. Бериќетлија да ни биде и од лошо да нѐ чува.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Штом некој ќе фрлеше подебело дрво, тоа ќе ги размрдаше дрвата на кладата и роеви искри ќе сконеа нагоре во мракот, а ние спонтано ќе извикневме на сет глас: - Сурова, сурова, Нова година!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога тој ќе ја кренеше каленицата, ние машките на сет глас извикувавме: - Сурова, сурова Нова година!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тоа беше при крајот на 1944 година. Тргнавме од Кичево за Тетово и таму ја пречекавме Новата година.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Имавме и комплет музика, подготвувавме скечеви, а уметниците со својата умешност и малку реквизити ги украсуваа бините.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во една таква расположба, недела две пред самата Нова година, Пелагија и Чана заминаа од долното предградие кон центарот на градот, не со умисла да купуваат за себе или за децата, туку да го поминат центарот, да го изодат плоштадот, да завлезат во уличките зад него, да ги признат фотографиите на новиот филм во кино Младина, да излезат на дрвеното мовче преку кое ќе стигнат до малечкото плоштадче пред театарот, и уште потаму, до онаа грозоморна зградурина под Калето што ја викаа Фестивална а беше начичкана со бегалци, со Егејци.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
За Нова година не отидоа никаде, останаа во куќата на тетка Перса, во нејзините топли одајќи, во истовреме заштитени со нејзината широка и несебична љубов.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Новата година за прв пат се приближуваше со поинакво значење, не за да донесе нови непознати страдања, туку да влезе во убавото малечко главче на Пеличка дека еднаш откако ќе изминат триста и шеесет и пет дена се менува бројот на годините со тоа што на претходната додаваме уште една.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тука падна муабет за тоа кај ќе се слави новата година, а имаше време околу месец и пол до тогаш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Па што да правиме? Кој ќе нѐ весели за Нова година?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Првпат во својот мравешки живот со игра и свирка ја дочекуваа Новата година.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Неколку дена пред Нова година ѝ реков на Билјана: - Утре ќе одам да купам елка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Нешто им недостасуваше. - Ајде и ние да се провеселиме за Нова година.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Првпат за Нова година немавме дома елка. а кога другарките на Билјана дојдоа да нѐ посетат, зачудено извикаа: - Леле!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И решија да го поканат штурчо на дочекот на Новата година.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Помина ноември. Почна да тече и декември. Наближуваше Нова година.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)