ниеден (прид.) - не (чест.)

И во виа малите, и во најголемите: од ниедно не ме стра.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во едно ќоше од дневната соба забележав повеќе столни лампи со убав абажур и се загледав во нив - Колку се убави секоја на свој начин, ни ниедна не е иста со другите.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Наидоа и неколкумина селани веројатно од околните села, но ниеден не застана на чешмата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Имаше толку многу дрангулии, а ниедна не беше вишок.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од оној ден кога Бонети расположен кај рибарот Дејко му рече на кметот да му најде некоја жена, кметот го стави тоа на ум и почна да му бара. Но ниедна не сакаше да чуе. Реши да ја наговори братучетка му Цара.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Додека се качуваше со Турчинот горе, на сарајот, најразлични претчувства му се мотаа низ умот, но ниедно не го возбуди толку, како можноста конечно да ѝ се приближи на саканата жена.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— Можам да ти покажам некој гроб, вели Лазор Рогожаров, ама Никифор во ниеден не е.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите тие селани вечерта добро го разбираа зборувањето на неговиот Брат, тоа ги тераше да се ломат во себе, но, како за несреќа, таа вечер ниеден не се призапиша во задругата; се разотидоа пак молчејќи по сокаците, а Змејко го зеде својот Брат кај себе, го одведе дома.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
9. КОЈ МНОГУ ВРАПЧИЊА НИШАНИ, НИЕДНО НЕ ЌЕ СТРЕЛНЕ - и за врапчињата пркнување, и за ловџијата спокој, во милосрдниот ресторан ќе го пофалат тој келнер гостите што ги служи со "МНОГУ ВРАПЧИЊА НА ОКО"...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Колку ножови си имала! Малку ти е еден? - Тапи се, ниеден не врши работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Само на човек роден во пролет, вели Велика, дрвцата му се фаќаат како пиреј. Ниедно не го проскокнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Околу нас само куршуми цивкаат, ама ниеден не ме погаѓа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)