Од нејзиното светкаво сечило се кинеше превезот и ги извлекуваше од рамка старите, смешни човечиња на Рембрант.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Златните дамки во нејзините светкави очи страсно потемнеа, се згуснаа во грозд на чедноста и не беа грев; беа зрна на опиеност, семе на непознат плод.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)