нејзин (прид.) - мал (прид.)

На сите нејзини воздишки и каења ѝ даваше кураж и ѝ ветуваше дека и таа нејзина мала Неда ќе ја пушти на училиште.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Убав млад човек, непознат другоселец, ја разделува од другачката, ја зема нејзината мала рака.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Како мала артистка фотографиите сè уште ги чувам - нејзините, на нејзиното мало студио на петтиот кат, на нејзината прва љубов, режисерот со ист астролошки владетел како и мојот, на нејзиното бебе чие име почнува со Ј.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Мајкиното срце почна да се стега од страв - нешто лошо да не ѝ се случило на нејзината мала ќеркичка.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Од викањето се разбудија и другите селани, дотрчаа со садови, се предаваше водата од рака на рака, се правеа синџири од луѓе и се фрлаше водата; но нејзиното мало количество како да го потсилуваше огнот; некои од луѓето што беа похрабри, потпреа скала на ѕидот од куќата и се искачија на чардакот фрлајќи вода за да не се зафатат одаите и чатијата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Секретарката гледаше по Марија и нејзиното мало дете, кои си заминуваа, со големо олеснување.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Минливоста кружи – тик . . .тик, так . . .отворена, без одбрана, чекајќи пинцетата, водена од моите сигурни прсти, да се забоде во нејзиното мало, метално срце.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Додека лежевме под ќебето го слушнав нејзиното мало срце како чука во близина на моето, а моето се беше „преместило“ во грлото, и биеше како споулавено.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Денеска сабајле дојдоа двајца чичковци и ги поправија лулашките, сега можеме да се луламе! - кажав јас насмеано во еден здив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Зад неа беше нејзината мала и дебела сестра.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но Надењка се плаши. Целото пространство од нејзините мали галоши па до крајот на снежниот рид ѝ се чини страшна, неизмерна, длабока пропаст.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа ќе умре, ќе полуди! – Ве молам! – ѝ велам јас. – Не треба да се плашите!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)