нејзин (прид.) - уво (имн.)

Гласот стаса до тремот на Рожденката, и бидејќи тука беше Неда, и до нејзините уши.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Допираат до нејзините уши тивки воздивнувања.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Винстон ги доближи усните до нејзиното уво. „Сега“, шепна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ уште тапкаше во место кога повторно до нејзините уши допре уште еден, но со друга боја плачлив глас.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Повторно истиот Томов глас од докторската соба допре до нејзините уши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, гласот од спротивната страна беше непознат. Нов за нејзините уши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На неговите гради, таа повторно ги затвори очите за во темнината на затворените капаци подобро да го слушне ритамот на неговото срце, што, како и бакнежот, полека се смируваше во ритмично биење токму таму, под нејзиното уво.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Аѓутантот отиде до Ина, се наведна до нејзиното уво, а таа се закикоте.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се доближив до нејзиното уво; ѝ дишев на уво и таа рече, без да се сврти: „Престани. Престани со тоа“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Под црвените кадри зад нејзиното уво меко се креваше и се спушташе мека жила.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Еве и до нејзините уши стигнува тропот од штици и дрва.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Така сакаше таа Марјанти. Во нејзиното уво секогаш мораше да удира само еден звук на чекорот во трчање, а тој звук мораше да звучи војнички. Крап – крап – крап! Крап-крап - крап!!!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)