ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Преку дословноста на она што таа го прави (мастурбација, научно покажување на цервиксот и сл.), нејзиното тело станува црна дупка во којашто имплодираат симболички значења.

Процесите што се одвиваат во и со нејзиното тело се одвиваат во светот на физичкото, а процесите што се одвиваат во духот на таа личност, му припаѓаат на менталниот свет.

Изложувајќи му го на воајеристичкиот поглед она што обично припаѓа во сферата на приватното, таа покажува како јавното и приватното се вкрстуваат на нејзиното тело, покажувајќи ја сексуалноста неодвоива од општествените и историски односи на моќ коишто се впишани токму во начинот на кој се гледа.

Семиотички гледано таа ја шири дистанцата помеѓу означениот и означителот обрнувајќи внимание токму на расчекорот меѓу нив, разбивајќи ја илузијата дека гледачите она што го гледаат го сметаат за природно.

Ани Спринкл ја преиспитува оваа воајеристичка парадигма, како и парадигмата приватно-јавно.

Ваквото сфаќање на духот и телото придонесува да се изгради теорија според која човекот е „двојно“ суштество, односно суштество кое се состои од „материја“ и „душа“.

Според тоа, една личност го æивее æивотот низ две напоредни истории (два света), од кои едната се состои од она што се случува во и со нејзиното тело, а другата се состои од она што се случува во нејзиниот дух.

Во сето тоа и во што не друго жените навистина генијално се снаоѓаат, но нема итрина со која таа мажот ќе го спречи да истече; уште од нејзината спарнина неговиот пенис ќе ја почуствува во предворјето, меѓу нејзините нозе, пред да ѝ го доставил, уште не брцнат целиот внатре, уште ниеднаш не повлечен наназад за да ѝ го втера пак и да почне да ѝ го напумпува и испумпува она задоволство што доаѓа од сѐ подлабоко и подлабоко од телото додека не почне да се црпи од капиларите на кожата по целото нејзино тело.

Гладен по нејзиното тело, Јаков со возбуда ја очекуваше Ребека легнат во нејзината постела.

Ги покриваат главите со ист молитвен шал, и кога Алегра го допира со лактот, Јехуда го чувствува стариот трепет на нејзиното тело.  Рабинот го полни пехарот со вино и ги кажува седумте благослови спомнувајќи ги младенците како заљубени пријатели.

Се чувствуваше зависен од неа, од нејзиното молчаливо присуство кога беше со неа, било дома, било на неколкуте типични места во градот, од нејзиниот цврст чекор кога го држеше под рака при прошетките по паркот, од нејзиното тело што доаѓаше до полн израз кога се свиваше со невиден занес додека неуморно водеа љубов во издолжените софиски попладниња.

Рабинот му дава на Јехуда да отпие голтка од виното, а потоа пехарот ѝ го подава и на Алегра.

Леон пак кај неа ги сакаше токму нејзината склоност кон фантазирања што толку недостасуваше во неговото семејство, светло-русата коса, правилниот мал нос, нејзиниот среден германски изглед. И нејзиното тело.

Тој гледаше во неа, го голташе со црните очи нејзиното тело, потоа нејзиниот предизвикувачки лик.

Кога ќе ја приклештите, таа чувствува дека нејзиното тело е одвоено и мртво.

Тоа е чудно; никој друг не ја препознал таа жена, но зарем не е водена истрага кога било пронајдено нејзиното тело?

Расцепот меѓу нејзиното „вистинско јас” и нејзиното тело е живописно изразен во следниот извадок: Да ме приклештевте, тоа ќе расипеше сѐ, ќе ме увереше дека вас ве интересира единствено моето анимално тело и дека воопшто не ви е гајле за оној дел од мене што е личност.

Не мислам дека обидот успеа, бидејќи окото мора да гледа во личноста.

Кога храните девојче, со тоа правите да се чувствува како нејзиното тело и нејзиното јас да се пожелни.

- Биди кротка, да видам што ти е - рече Бојан па почна да бара повреди по нејзиното тело.

Беше мазна, без некои поголеми пукнатини, без какво и да е дрвце враснато во нејзиното тело.

Така и Луција: таа беше таен и непознат запис за мене, затоа што јас бев незрел како маж; Луција, исто така, беше сосема свесна за тоа дека е пред мене; нејзиното тело, како што минуваа годините, ги добиваше формите на страста што подоцна секој макар и малку искусен маж ги препознава дури и под маската на облеката, кај секоја жена.

Но сега веќе беше доцна за помирување и љубов; јас бев преплашен од Луција и од нејзиното тело, таа беше повредена, јас гневен за нејзиното неверство, таа гневна на мојата одглумена сексуална рамнодушност, и конечно јас бев до срж унижен со тоа што песнарката се најде во рацете на Партијата.

Мислам дека не знаев да ја читам Луција, да го толкувам јазикот на нејзиното тело.

Тогаш, меѓутоа, јас не знаев да ја читам азбуката на телото, иако во некои нејасни претстави нејзиното тело го споредував со вжарен запис од некое непознато писмо.

Бев убеден дека е тоа врвниот дел од нејзиното тело, дека само тоа е останато од мојата Луција и дека јас бев првиот што пиел небесно питие од таа чаша полна ѕвезди.

Нејзиниот мирис беше таму, но тоа не знечеше ништо, зашто собата секогаш беше исполнета со нејзиниот мирис, не само од парфемот на нејзината пудра за лице и помадата за лице што ги употребуваше, туку и од нејзиниот сопствен специфичен мирис, кој ѝ беше во здивот, на косата и кожата, и кој беше битен елемент за неговата страст кон неа, нешта што сега го револтираа, зашто и мирисот и нејзиното тело ја играа главната улога во неверството.

Сѐ повеќе и повеќе, во меката сина здолница и во блузата со боја на пченка, се чинеше како нејзиното тело да набрекнува од таа новоформираа сладост, како да се разлева низ нејзините клетки, онака како што свежиот квасец го набрекнува тестото.

Во тој миг немаше ни најмала болка, или никакво пулсирање од болката, туку само чувство на благосостојба, која имаше корени во длабочината на нејзиното тело, каде што се развиваше новиот живот.

Сега сето нејзино тело мина низ занесен трепет и таа импулсивно ја крена главата кон него.

Тој го почувствува на своето тело треперењето на нејзиното тело и една од нејзините трепки лесно му го допре лицето.

Животот што се развиваше во неа ќе ја истера болката од нејзиното тело; крај овој нов живот не можеше и не смееше да има простор во неа за таа проклета болка.

Еразмо избезумен се затрча кон змијата, но одненадеж се најде обвиен од нејзиното тело.

И нејзиното тело го немаше некогашното сигурно држење: ги подиздигнуваше рамениците, главата ја вовлекуваше надолу.

„Сега живеам само за Цецилија,“ рече. „Да не е таа, не би живеела ни миг повеќе.“

А оној ден во паркот, таа со едната рака го прифати глуварчето, а другата ја пружи за да го погали детето, но пред да ја допре неговата глава нејзиното тело се затетерави, и таа одново се фати за оградата. …

Откако брат ми замина од дома а времето кога не беше со пациентите го минуваше со Марта Бернајс, откако Сара ја среќавав само во сеќавањата, откако Клара потона во своето отсуство, чувството на отфрленост, таа свесност дека повеќе никој не копнее по моето присуство, ме правеше ранлива.

„Тоа е дел и од природата: мајката е онаа која го носи детето во себе пред да го роди, од нејзиното тело тоа се храни пред раѓањето и по раѓањето.“

„Сѐ се разликува од човек до човек. Од мајка до мајка.

Личеше на стуткана птица на дожд.

Изгледаше како да се смалила за помалку од едно деноноќие, како сета снага која ѝ беше потребна за да го изгледа синот да излегла од нејзиното тело со неговата смрт.

И така ѝ зборував на Клара за Сара, ѝ кажував за пеперуткарникот, за пеперутките кои слетуваа на нејзиното тело, за поезијата која Сара ја читаше, ѝ кажував толку нешта кои некогаш се случуваа, ги кажував како да се случуваат сега, и само едно нешто премолчував, она кое беше доказ дека тоа што го раскажував е присутно само во минатото и во сеќавањето за него. …

Понекогаш ја наоѓав како спие, а нејзиното тело го прекриваа пеперутки, и потоа, кога таа се расонуваше, кога полека го размрдуваше телото, тие како облаци одлетуваа од неа.

Сѐ повеќе зборуваше за пеперутките, за нивните метаморфози од јајце, преку гасеница, па кукла, до пеперутка.

Брат ми ја запозна Марта Бернајс токму на својот дваесет и шести роденден.

Под пријатната тежина на покривките нејзиното тело беше благодарно топло, заштитено од навестувањето на студената белина, како бисер во школка.

Како креветот на кој лежи да е направен од шајки додека немирно се поднаместува за да ѝ направи простор во кој нејзиното тело најлесно ќе се припие до неговото.

Застануваше пред огледалото и размислуваше која посебна карактеристика на нејзиното лице или на нејзиното тело има некаква одбивна моќ.

Мирисот на нејзиното тело, таа единствена мисковина на штотуку измиена, па бргу испотена кожа под него, над него, околу него...

Не сакаше да стане, сѐ уште не можеше да се оддели од заштитничката прегратка на постелата.

Играта почна. Нејзиното тело, на прагот на прецутеноста но сепак се уште привлечно и меко, вешто се извиваше под неговиот груб допир.

Не го измислив јас ова, туку во религијата која, според мене, највеќе ги почитува жените и секој маж има обврска да ја облекува и кити со злато секоја, бидејќи може да има повеќе, треба да ја опслужува неа и нејзиното тело додека не остари.

Сончевите зраци кои како рој влегуваа во собата ги почувствува како огнени стрели кои се зариваат во нејзиното тело и вивнуваат во пламен.

Сега , не затрепери ниту еден нерв на нејзиното тело.

Крвавите траги што секоја ноќ остануваа зад Рада, го ослабеа нејзиното тело.

Беше загледан во својата Срцка, облечена во виолетов фустан, кој од вратот до петиците го прекриваше нејзиното тело.

Нејзиното тело беше осудено на невидено мачење.

Преголемата употреба на медикаменти одвнатре го слабееше имунитетот на нејзиното тело.

Исповедта на Рада заврши со силно тресење на нејзиното тело.

Сакаше сето ова да не е така, немаше објаснување за нештата што се случуваа со нејзиното тело.

Не беше онаа, што како гребло шеташе по нејзиното тело. ѝ недостасуваше допир што буди и пали, смирува и слади.

Некој необјаснив немир почна да минува низ нејзиното тело.

Оние исти прсти кои како гребло риеја по нејзиното тело и душата.

Од најоддалечените дамари започна говорот на нејзиното тело.

Одамна не беше пушела, секое вдишување за нејзиното тело беше вистински опиум.

За да се интензивира процесот, докторите постојано ја клукаа со хормонска терапија која го изобличуваше нејзиното тело.

Рада повторно занеме. Силата го напушташе нејзиното тело.

Тој започнува да се опијанува од воздухот заситен со здивот на нејзиното тело.

Таа сака да го извлече него од под неговата кожа.

Ја фрли од на себе онаа застрашувачка облека и започна да ги носи фустаните што одамна ги оставила по шкафовите од разни материјали и кројки кои при одењето трепереа на нејзиното тело; и секој ден ја менуваше богатата гардероба; и косата ја пушти да ѝ паѓа по рамењата и плеќите и да ѝ виори при одење; чекорот ѝ стана полетен носејќи место чизми лесни чевли со високи потпетици кои мелодично поткрцнуваа во склад со виткањето на нејзиното тело; бледилото на лицето ѝ се замени со руменило, погледот ѝ стана мек и благ; устата ѝ ја изгуби мртовечката згрченост, се развлече и се исполни со сочност и благост.

Богдан гледајќи како се витка гола и како се умножува во огледалата, му стануваше уште поубава и поопчинувачка; не знаеше на кој дел од нејзиното тело побргу и повеќе да му се изнагледа и изнарадува; му се чинеше како првпат да ја гледа, како да не е таа Марија, ами некоја самовила што маѓепсува и излудува.

Од рубата што беше останата во ковчегот како да го почувствува здивот на жена си, миризбата на нејзиното тело.

Во тоа виорење често им се допираа градите а понекогаш и образите и тој ѝ го чувствуваше пламенот на нејзиното воспалено лице, вдишувајќи го одблизу оној нејзин мирис на јасмин кој избиваше од нејзиното тело како дух избеган од шишенце.

Томето само молкум климаше со главата, дишејќи полесно и чувствувајќи во секоја пора од нејзиното тело огромно олеснување дека нејзиниот Перо не ѝ е љубовник на опасната убава Атина.

Беше прекриена со лесен чаршаф преку кој се оцртуваа облините на нејзиното тело, низ едвај забележливи поместувања, со благи бранови според ритамот на дишењето.

Нејзиното тело јасно се оцртуваше на завесата благо осветлена од уличните канделабри.

Устата ми беше полна со залак што не се голта, а е сладок, и затоа сакав да го задржам што подолго за да му ги ишмукам сите сокови кои беа крепителни за мојата душа и за моето тело, кои ме придвижуваа одвнатре и од мене ги исфрлаа сите непотребности, сите горчини, отрови, пизми, сите стравови и неизвесности; јас тогаш не бев Нинослав од денот што го оставив зад себе, јас бев нестварен но, во исто време, свој и најсвој, исполнет со крв и пламен што беа мои и што ми ги движеа дланките по жената меко распослана над мене, по нејзините коси, по рамената, по грбот, по задникот и надолу по бутовите, и пак назад за да може да продолжи играта што Ема ја очекуваше: од основата на задникот благо но долго, низ одмерени интервали, да ѝ ги ширам, да ѝ ги поткревам и пак благо да ѝ ги спуштам двете крушкасто заоблени и топли половини во чиј засек во исто време ѝ се придвижуваа, се подотвораа и повторно, се собираа скриените, најинтимните устинки на нејзиното тело.

Тој ја сврте кон себе така што сега стоеја гради до гради; нејзиното тело изгледаше како да се топи во неговото.

Нејзиното тело како да влеваше дел од својата младост и елан во неговото.

Нејзиното тело сега изгледаше исто.

Но за момент тој не гледаше во нејзиното тело; очите му беа заробени од пегавото лице и од неговата малечка, смела насмевка.

Нејзиното тело беше бело и мазно, но, не предизвика желба во него, всушност одвај го погледна.

Ја гледал, ја меркал откришум кога врвела низ селото, одел зад неа, одел отстрана, го гледал секој дел на нејзиното тело, ја вагал со очите како купувач кога купува добиче и се двоумел.

И таа пасеше теле; и додека ќе си подречеа нешто, таа си го милуваше своето теле по главата; и тој си го милуваше своето; по некое време без да забележат, несвесно, тој го милуваше нејзиното тело, таа неговото.

Таа клекна крај него и му ги допре градите на неговите гради: тракарањата на срцата им се споија - едно во друго удираше. Ѝ го почувствува здивот, опојниот мирис на нејзиното тело, на нејзината коса и уште повеќе ја привлече кон себе; ѝ ги набара усните, ги споија и замижаа, сакајќи овој среќен миг да го задржат вечно.

Внимателно се измолкнува од постелата, го потсобира веленцето околу дечињата да не побегне топлината од нејзиното тело и оти во ќумбенцето нема ни спуза а ни потпала околу него, таа ова утро прва го прошетува своето големо тело до алето крај телот и до купот отпад од задната страна зградата.

А потоа не ја гледаше таа жила туку ја чувствуваше во секој дел на нејзиното тело.

- Зар не знаеш дека и стрништето е албански народен имот?

Ако мајка му е во Прењес, кој ќе го најде писмото, нека ѝ каже. Јас, Паскал на Аргировци сум ранет...“

Луѓето гледаат како нејзиното тело замира од болка, како брчките на нејзиното високо бело чело стануваа се подлабоки, како, и се смалуваат очите...

И суварки и котленце позајмив... Денес ќе ја варам лченицата... Така е адетот...

- Тро... троа пченичка... од стрништето.. клас по клас... зрно по зрно... ете... јас таму за да не ја колваат врапчњата...

Нејзиното око не погледна на друг маж откако Крсто си замина за Америка и ниту на еден маж таа не му дозволи да го допре нејзиното тело.

Во нејзиниот живот имаше повеќе празнини и денови на осама.

И во мрачните, и во ѕвездените ноќи, и во растрепереното пламенче на свеќата и на фенерот обесен на гредата, не гледа и не очекува смирување.

Првин откри дека е тоа една убава црвена цреша и дека нејзиното тело е многу нежно и мазно.

Засилени од бледилото и цврстината на држењето, ненадејните промени на нејзиното тело сосем го замелушуваа.

Проработи мојот угаснат вулкан, вели, мислев нејзиното тело се исправа во мене, го дозавршува... ,Ех, красавица, рускаја девица, пољуби же ти менја. Ех, љуљи, љуљи, пољуби же ти менја“. ...

Се мачи да се одлепи, невината, го поткрева главчето, прпелка со крилцата, и секој обид одново да погледа кон сонцето - е нова казна: стежнува нејзиното тело, сѐ подлабоко и побезнадежно само се заробува во смолата...

Гледа скришум кон рововите и знае што мислат тие таму и кои делови од нејзиното тело ги гледаат и ги голтаат.

Огнот на страста што сега пламнува во нејзиното тело изгледа сѐ ќе поклопи.

Но, и покрај дивоста со кои таа во првиот миг го задржа на растојание, или можеби токму поради неа, тој ја почувствува силната привлечност на нејзиното тело.

Се разбира, не му одговори на прашањето, но намисли да го однесе в постела, евентуално да му одговори некако на прашањето кога Едо ќе почне да се помамува по нејзиното тело.