нејзин (прид.) - извор (имн.)

„Најголемите писатели од почетокот на XIX век (...) го употребуваа како изразно уметничко средство не само она што веќе беше усвоено во книжевниот јазик на таа епоха како норма за национално-литерарниот израз, туку и она што беше широко употребувано во народно-говорниот јазик...14“ Виноградов, натаму, изнесува едно мислење кое е битно за разбирањето на врската меѓу книжевноста и нејзините извори на магеријалот: „Освен прашањата сврзани со проучувањето на примената на елементите и бележитостите на разните социјално-говорни стилови, разните композицнски форми, и типови на општествениот, социјално-групниот, дијалектскиот и професионалниог говор во уметничката литература и во творештвото на писателите, стилистиката на уметничката литература ја зближува со стилистиката на говорот сложената и суптилно разгранета сфера, засега малу проучена, на експресивните форми и на говорните нијанси.“
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таа грда судбина истече од нашите животи. Нејзините извори мораа да пресушат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Како рекана; истите маки што ги поминува од нејзиниот извор до вливот: паѓање низ стрмнини, дробење, пробивање теснеци, малку успокојување во рамнината, пак совладување кривина по кривина, пак натаму во нови неизвесности и искушенија...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А што се однесува до критиката, јас не ги криев нејзините извори во европската филозофска просветеност, што може да звучи и како уште еден парадокс во нашево постмодерно време.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)