нејзин (прид.) - звук (имн.)

Станува и со рачната воденичка меле кафе: собата се исполнува со нејзиниот звук и со опојниот мирис на кафето што му ги шири ноздрвите и му го надразнува желудникот; потоа се слуша клокотењето на водата во ѓезвето.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Јас не можев да ја слушам цел живот твојата несигурна виолина. нејзините звуци се лепеа за кожата, притискаа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Некаде пред нас, во маглата, се чу неговата сирена: во нејзиниот звук имаше нешто магнетно, виолетово, ужасно привлечно; од длабочините на звукот потреперуваше дијафрагмата и нам ни се лошеше; веќе како да испловувавме кон разбранетата шир.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)