Неговиот шарен капак како да ѝ се насмевнуваше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Без каталогот, ние се сеќававме на неговите шарени слики, а Мајка успеваше да ни го дополни сеќавањето зашто тој не престануваше да се прелистува во нејзината свест.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
- Убав ден ти посакувам – ме погали по косата кога стигнавме во мојата соба и јас потоа долго стоев на прозорецот, сè додека можев со поглед да го следам неговиот шарен и сјаен килим.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А десетта рана со нож прободена, Јане, Јане ле Бело грло!“
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Стар овчар, со бела коса и брада, тивко ја свири со неговиот шарен кавал песната: „Море сокол пие вода на Вардарот, Јане, Јане ле бело грло!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)