негов (прид.) - полн (прид.)

Се обидува да не мисли, само стои загледана во ѕвездениот свод, кој веќе се покажува во неговиот полн ноќен раскош.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од неговата полна уста излетуваат ситни парчиња месо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Еди, колку се убави билдерите со оние нивни мазни тела без едно единствено влакно. (Замижува) Во тој момент Краста почнува да се гуши.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Беше само еден миг, во кој беше сѐ загубено, наеднаш чиниш беше замрзнато, а Језекил можеше добро да го види она, што го имаше момчето во своите очи; беше еден толку кус миг, само колку тоа скочането момче да може да погледне во Језекила, но старецот можеше многу добро и во истиот миг да го препознае во тој поглед она, што го измачуваше самиот него целото тоа лето, и само додека зина да му свика на тоа момче, речиси со бела коса од сонцето, да ја пушти копанката, момчето се отпушти од талпата и потона надолу; провалијата меѓу ѕидот и скелињата просто го проголтна неговото тело и го понесе низ оној тесен процеп меѓу скелињата и ѕидовите, што се стрмоглавуваше сѐ до подножието на зданието, а по него и неговата полна копанка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Чекореше со една изострена готовност во секој свој долг и рамен чекор, сеќавајќи го сега наеднаш во сета негова полна стопленост и понесеност потсветнувањето на секое влакно во своите мускули.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)